Δεν σας κρύβω, ότι το Mad Max το σνόμπαρα πολύ… Μάλιστα
οι μόνοι δύο λόγοι που ήθελα να δω την αρχική τριλογία ήταν επειδή, πρώτον έπαιζε ο Mel Gibson και δεύτερον, επειδή
επρόκειτο να κυκλοφορήσει το Mad Max:
Fury Road, όπου θα έπαιζε ο
αγαπημένος Tom Hardy.
Μετά από πίεση του αδερφού μου έκατσα και είδα την πρώτη και την δεύτερη ταινία
της αρχικής τριλογίας. Αν και δεν μου έκαναν κάποια φοβερή εντύπωση, όσο τις
παρακολουθούσα, μετά δεν μπορούσα να σταματήσω να τις σκέφτομαι. Το γεγονός
αυτό με έκανε να ανυπομονώ ακόμα πιο πολύ για το Fury Road και φυσικά, όπως είναι λογικό,
έκλεισα εισιτήρια για την πρώτη προβολή της ταινίας.
Το «Mad Max: Fury Road» πρόκειται για
μια απίστευτα οργανωμένη, χαοτική ταινία. Ακριβώς γι’αυτόν το λόγο δεν έχει πολύ σημασία η υπόθεση. Ωστόσο, θα πω κάποια πράγματα για να κατατοπιστείτε
κι εσείς λιγάκι. Πιο συγκεκριμένα, βρισκόμαστε στο μέλλον, όπου η ανθρωπότητα ζει, μετά από την αποκάλυψη, σε άθλιες συνθήκες. Επικρατεί το χάος και ο
νόμος της ζούγκλας. Οι λίγοι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει μάχονται μεταξύ τους
για να εξασφαλίσουν τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή τους (π.χ. νερό).
Σε αυτόν τον τρελό κόσμο κυριαρχεί ο Immortan Joe (Hugh Keays-Byrne), ο οποίος
λειτουργεί σαν θεός καθορίζοντας τις ζωές των ανθρώπων. Υπάρχει όμως και ο Max Rockatansky (Tom Hardy), ένας πρώην
σκληροπυρηνικός αστυνομικός και άκρως μοναχικός άνθρωπος που δεν αναγνωρίζει
την εξουσία κανενός άλλου, παρά της ανάγκης για επιβίωση. Της ίδιας λογικής η Furiosa (Charlize Theron), μια γυναίκα που
πιστεύει, ότι θα μπορέσει να επιβιώσει και να αντιμετωπίσει προσωπικούς της δαίμονες μόνο αν καταφέρει να σώσει κάποιες κοπέλες (τις νύφες), τις οποίες ο Immortan Joe (Hugh Keays-Byrne) κρατά
φυλακισμένες, σαν αντικείμενα σε χρηματοκιβώτιο. Τώρα τι θα γίνει, γιατί θα
γίνει και με ποιους θα γίνει, δεν θα το πω. Το μόνο που θα προσθέσω είναι, ότι βρήκα άκρως
ενδιαφέρουσα και την παρουσία του Nux (Nicholas Hoult). Εσείς αυτό που
πρέπει να κρατήσετε πηγαίνοντας στην ταινία είναι τα λίγα στοιχεία για τους
χαρακτήρες, γιατί πραγματικά, ό,τι άλλο θα δείτε, δεν μπορώ να το περιγράψω και
δεν πρέπει, γιατί θα σας χαλάσω την εμπειρία… και μιλάμε για φοβερή κινηματογραφική εμπειρία! 
Όταν είχε κυκλοφορήσει το Mad Max, ειδικά η δεύτερη ταινία
της τριλογίας, είχε ειπωθεί, ότι επρόκειτο για μια πολύ πρωτοποριακή ταινία του
είδους. Αν όμως το δεις κοντά 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, είναι δύσκολο
να το συνειδητοποιήσεις και να καταλάβεις το γιατί. Το Mad Max άνοιξε τον δρόμο στο
πεδίο των ταινιών του είδους… Πιστεύω, ότι αυτό θα κάνει για μια ακόμη φορά ο George Miller με
την συγκεκριμένη ταινία Mad Max. 
Πολύς κόσμος (ειδικοί και μη)
παραπονιούνται, και με το δίκιο τους, για τις σύγχρονες ταινίες δράσης. Από τα
βασικότερα προβλήματά τους φαίνεται να είναι η αδυναμία των σκηνοθετών να
γυρίσουν τις σκηνές δράσεις επιτυχώς. Άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα είναι και το
σενάριο της ταινίας, το οποίο πολλές φορές περνά σε δεύτερη μοίρα. Εδώ ο George
Miller, στην ηλικία των 70 ετών, (ξανα)δίνει το παράδειγμα γυρίζοντας μια άρτια
ταινία δράσης σε όλου τους τομείς (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ). Και όταν λέω, ότι η ταινία είναι
δράσης, εννοώ, ότι δεν θα καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου από το πανί, ενώ
παράλληλα θα έχεις σχεδόν κολλήσει στο μπροστινό κάθισμα! Τεράστιες δόσεις
αδρεναλίνης και έντασης! Αυτό θεωρώ, ότι οφείλεται και στο γεγονός ότι σε κάθε
δευτερόλετπο της ταινίας είσαι σε θέση να καταλάβεις τι γίνεται. Αν και
επικρατεί ένα χάος (από πλευρά σεναρίου) οι σκηνές δράσης, οι τσακωμοί, οι
καταδιώξεις, είναι γυρισμένες με φοβερή μαεστρία και πολλή δόση αντισυμβατικής
φαντασίας. Ένα ακόμη στοιχείο που εκτιμώ πολύ είναι η ελάχιστη χρήση ειδικών
εφέ. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει, ότι ό,τι βλέπετε κατά την διάρκεια της ταινίας
(εκρήξεις, τρελά αμάξια, ακροβατικά κ.λ.π.) σε μεγάλο βαθμό όντως συνέβη. Όλα
αυτά έγιναν με σκοπό να είναι πιο πιστευτό το αποτέλεσμα… Και πραγματικά ήταν. Τέλος, θέλω
να αναφερθώ στον εκπληκτικό, ταιριαστό και ιδιαίτερο ρυθμό της ταινίας. Δεν θα
καταλάβετε πως πέρασαν δύο ώρες. Προσωπικά δεν έχω δει καλύτερη ταινία δράσης
στην ζωή μου. 
Όσο για το σενάριο, και οι θεατές
και οι ηθοποιοί οι ίδιοι, ανέφεραν μεταξύ πλάκας και σοβαρού, ότι θα ήταν
καλύτερα αν υπήρχε. Όντως εκ πρώτης όψεως δεν πολυκαταλαβαίνεις την ύπαρξη
σεναρίου. Στην πραγματικότητα όμως, αν το σενάριο δεν έδινε το παρόν, δεν θα
ήμασταν σε θέση να καταλάβουμε έστω και λίγο τι γίνεται μέσα σε αυτό το χάος. Και μάλιστα
θεώρησα, ότι υπήρχε μια πολύ ξεκάθαρη ροή των (λίγων) γεγονότων, καθώς επίσης και
μια κάποια ανάπτυξη των χαρακτήρων, την οποία ειλικρινά δεν περίμενα. Η Furiosa είναι (μάλλον) η πρωταγωνίστρια της ταινίας και καταφέρνει να παρουσιάσει μια
εξαιρετικά δυνατή γυναικεία ηρωίδα με αρκετό βάθος. Βέβαια, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, και ο Nux έχει
να παρουσιάσει στοιχεία ανάπτυξης και εξέλιξης του κατά την διάρκεια της ταινίας. Τέλος ο Max, όντας και λακωνικός,
ίσως να αναπτύσσεται λιγότερο από τους άλλους χαρακτήρες, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει, ότι
δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το συναισθηματικό του υπόβαθρο. Μάλιστα σε
σημεία μας δίνεται η δυνατότητα να τον ανακαλύψουμε λίγο περισσότερο και να
αναθεωρήσουμε αρχικές μας κρίσεις για το πρόσωπό του. Ίσως ο
κακός της υπόθεσης να φαινόταν λίγο απλοϊκός σε κάποιους. Εγώ θεωρώ, ότι στόχος
του σκηνοθέτη δεν ήταν να του δώσει έναν λογικό σκοπό, αλλά να προβάλει την παράνοια και
την διαστροφική φύση του Immortal Joe, κάτι που τελικά κατάφερε. 
Προχωρώ στην εξαιρετική δουλειά
που έγινε σε όλους τους τεχνικούς τομείς. Από την φωτογραφία μέχρι και την
μουσική, είναι όλα υπέροχα. Ξεκινώντας από την φωτογραφία οφείλω να αναφέρω, ότι αυτή συμπλήρωνε με φοβερό τρόπο την ατμόσφαιρα της ταινίας και μάλιστα έπαιζε
καθοριστικό ρόλο στην απόδοση του τρελού ρυθμού και της εξωπραγματικής ιστορίας
που παρακολουθούμε. Επικρατούσαν πανέμορφα και πολύ ζωντανά χρώματα, τα οποία
σε έβαζαν κατευθείαν στο mood της σκηνής. Όσο για την διεύθυνση παραγωγής δεν έχω λόγια!
Είχα δει και στην αρχική τριλογία Mad Max τρελά αμάξια και εξωπραγματικούς
ανθρώπους, αλλά καμία σχέση με αυτό που θα δείτε εδώ. Πρόκειται για τον απόλυτο
επαναπροσδιορισμό του όρου «φαντασία»! Τα πάντα ούρλιαζαν αποκάλυψη… Από τις λίγες
ταινίες που παρά τον παραλογισμό της υπόθεσης έχεις την αίσθηση, ότι θα μπορούσε
να είναι πραγματικότητα. Και ολοκληρώνω με την επική μουσική. Πρόκειται για ένα
από τα καλύτερα soundtrack που έχω δει ποτέ σε ταινία. Τεράστιο ποσοστό της όλης αίσθησης
που έχει ο θεατής οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην μουσική επένδυση.
Πραγματικά ο Tom Holkenborg
(Junkie XL) έκανε αριστουργηματική δουλειά.
Όπως θα δείτε πρωταγωνιστής
πλέον δεν είναι μόνο ο Max, αλλά
και η Furiosa. Επιπλέον υπάρχουν αρκετές δυνατές γυναικείες
φιγούρες στην ταινία, πέρα από την πρωταγωνίστρια. Τα στοιχεία αυτά γενικά δεν
άρεσαν σε πολλούς. Ευτυχώς εμένα μου άρεσαν πολύ και μάλιστα θεώρησα, ότι με τον
τρόπο αυτό ο Miller έφερε την κλασική ιστορία του Mad Max πιο κοντά
στα σύγχρονα δεδομένα (ανάγκη ύπαρξης δυνατών γυναικείων ηρωίδων στον χώρο). Πλέον
το μόνο στο οποίο δεν έχω αναφερθεί είναι οι ερμηνείες. Και επειδή λέγαμε για
δυναμικές γυναίκες θα ξεκινήσω με την Furiosa, την Charlize Theron. Αν και τελευταία είχε ψιλοχαθεί εδώ κάνει φοβερό comeback. Όχι
μόνο ανταποκρίνεται εντυπωσιακά στις κασκαντερικές ανάγκες του ρόλου, αλλά προσδίδει
και ουσιαστικό βάθος στην ηρωίδα της, κάτι που την κάνει να μοιάζει πιο ανθρώπινη και πιο
προσιτή. Πραγματικά εκπληκτική ερμηνεία, ίσως η καλύτερη της ταινίας. Πολύ
καλός είναι και ο Nicholas Hoult στον ρόλο του Nux. Απέδωσε, νομίζω, με τεράστια ακρίβεια αυτό που επιθυμούσε να προβάλει ο σκηνοθέτης και
κατάφερε να περάσει ομαλά απ' όλα τα στάδια
ανάπτυξης του ήρωα αυτού. Αναφορικά με το υπόλοιπο καστ δεν μπορώ να πω, ότι τρελάθηκα
κιόλας. Όπως ανέφερα πριν σκοπός ήταν η παρουσίαση, σε υπερβολικό βαθμό, των γνωρισμάτων
των δευτεραγωνιστικών ηρώων, είτε αυτός ήταν ο κακός, είτε μια από τις νύφες. Τέλος, θα μιλήσω για τον αγαπημένο Tom Hardy. Εξαιτίας της λακωνικότητας του χαρακτήρα του, ο Hardy έπρεπε
να βασιστεί σε άλλα εκφραστικά μέσα πέραν της γλώσσας. Ωστόσο, καταφέρνει να
αποδώσει με αρκετά μεγάλη επιτυχία ό,τι πρεσβεύει ο Max, ενώ
παράλληλα προσεγγίζει με ιδιαίτερο τρόπο την πιο «πειραγμένη» πλευρά του αντιήρωα. Όπως
καταλαβαίνεται, και ο Hardy μ’άρεσε
πάρα πολύ και θεωρώ, ότι ήταν πολύ επιτυχημένη η συνεργασία του με την Theron. 
Συνοψίζοντας: Το «Mad Max: Fury Road»
είναι ένα διαμάντι. Πρόκειται για την καλύτερη ταινία δράσης που έχω παρακολουθήσει ποτέ
μου (και έχω δει πολλές). Αυτό δεν σημαίνει, ότι θα αρέσει σε όλους, καθώς έχει
πολύ ιδιαίτερη αισθητική και πρόκειται για μια ξεκάθαρα αντισυμβατική ταινία. Ο
George
Miller κάνει αριστουργηματική δουλειά και στην σκηνοθεσία και στο
σενάριο. Η δουλειά που έγινε στους τεχνικούς τομείς είναι επίσης φανταστική,
αλλά προσωπικά ξεχωρίζω την μουσική επένδυση του Tom Holkenborg (Junkie XL) που πραγματικά με συνεπήρε. Όσον αφορά
τους ήρωες, έχω να πω μόνο καλά λόγια. Ίσως σε αυτό να φταίνε και οι πραγματικά
καλές ερμηνείες των Nicholas Hoult,
Tom Hardy και
της εξαιρετικής Charlize Theron.
Μια πολύ σημαντική ταινία, που θα δω άπειρες φορές και την οποία προτείνω
αυστηρά και μόνο σε όσους είναι προετοιμασμένοι να δουν ένα mindfuck έπος
δράσης.
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
Το trailer του "Mad Max: Fury Road":
Το φοβερό soundtrack του "Mad Max: Fury Road":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου