Prison Break (2005-2009)

Τα τελευταία χρόνια έχουν βγει πάρα πολλές σειρές. Δραματικές, δράσης, επιστημονικής φαντασίας, κοινωνικού περιεχομένου, αστυνομικές, υπερφυσικού περιεχομένου και ό,τι  άλλο θες. Ωστόσο από αυτές λίγες ξεχώρισαν, όπως το «Breaking Bad», το «The Walking Dead», το «True Detective», το «Sherlock», το «Homeland» κτλ. Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι σειρές; Πέτυχαν γιατί σου έδιναν κάτι παραπάνω από ένα επεισόδιο την βδομάδα. Σε κράταγαν σε αγωνία και σε ικανοποιούσαν, γιατί δεν υποτιμούσαν την νοητική σου ικανότητα εξηγώντας σου κάθε ρημάδα κίνηση που έκαναν οι ήρωες και ταΐζοντας σε ξεπερασμένες ιστοριούλες. Σε έκαναν να παρακολουθείς με προσήλωση το κάθε λεπτό τους, γα τον απλούστατο λόγο ότι είχαν καλό σενάριο και σκηνοθεσία, καθώς επίσης έμοιαζαν πιο πολύ με κινηματογραφική, παρά με τηλεοπτική παραγωγή.

O Michael Scofiled  & o Fernando Sucre δύο
εκ των πρωταγωνιστών της σειράς  

Κατά την άποψη μου όμως υπάρχει μια σειρά, λίγο πιο παλιά, του 2005, η οποία πραγματικά συνέβαλε στο να αλλάξει το στυλ της τηλεοπτικής παραγωγής. Αυτή δεν ήταν άλλη από το «Prison Break». Θα μου πείτε ότι υπήρχαν και άλλες πιο μεγάλες σειρές πριν από αυτήν (π.χ. «The Sopranos», «The Wire») με πολύ μεγαλύτερη επιρροή… Δεκτόν, αλλά θα το θέσω ως εξής: δεν έχει ξαναγυριστεί ποτέ σειρά που να έχει σχέση με απόδραση από την φυλακή, και γενικότερα είναι μια από τις λίγες σειρές που εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο, διατηρώντας την αγωνία σου σε κάθε επεισόδιο! Αλλά ας μην προτρέχω…

Λοιπόν, προκειμένου να σας εισάγω στο θέμα της σειράς θα πρέπει να αποκαλύψω κάποια πράγματα που γίνονται στα πρώτα 2-3 επεισόδια του πρώτου κύκλου, οπότε όποιος θέλει να δει την σειρά χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό στοιχείο της, καλύτερα να μην διαβάσει την παρακάτω παράγραφο:  Το prison break ξεκινά με την προσπάθεια του Michael Scofield (Wentworth Miller) να γλυτώσει από την ηλεκτρική καρέκλα τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Lincoln Burrows (Dominic Purcell). Αφού λοιπόν έχουν απορριφθεί όλες οι εφέσεις και η εκτέλεση του έχει προγραμματιστεί να γίνει σε έναν μήνα, αποφασίζει να πάρει ακραία μέτρα για να τον σώσει. Έτσι λοιπόν προκειμένου να τον βοηθήσει να δραπετεύσει από την φυλακή, κάνει μια υποτυπώδη ληστεία που τον τοποθετεί στην ίδια φυλακή μαζί του. Αφού μεταφέρεται εκεί, το ρολόι αρχίζει να μετρά αντίστροφα καθώς έχει πλέον λιγότερο από 30 ημέρες για να σώσει τον αδελφό του, ο οποίος εξακολουθεί να ισχυρίζεται, ότι είναι αθώος!

Κάποιοι ακόμα πρωταγνωνιστές, και ο Lincoln Burrows (1ος από δεξιά), αδελφός του
Michael Scofiled (ο μεσαίος)

Ένα από τα πολλά θετικότατα στοιχεία της σειράς είναι το σενάριο το οποίο θα χαρακτήριζα ως φαινομενικό! "Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις" δεν είναι ; Ε λοιπόν θα πω μεγάλη κουβέντα. Το σενάριο της συγκεκριμένης σειράς το τοποθετώ ανάμεσα στο top 5 των σειρών που έχω παρακολουθήσει! Είναι πολύ έξυπνο και έχει μια απίστευτη εξέλιξη, γεμάτη ανατροπές και απρόοπτα! Σου χαρίζει πολύ ωραίους διαλόγους και απίστευτες ατάκες, καθώς επίσης (εμμέσως) εξυμνεί την ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου και της φαντασίας.

Ο Michael Scofield & η Dr. Sara Tancredi 

Όταν λοιπόν μια σειρά έχει καλό σενάριο δεν μπορεί παρά να έχει και απίστευτη πλοκή, ειδικά με τέτοιους χαρακτήρες και τέτοιες ερμηνείες! Κάθε κύκλος μπορεί να έχει καινούργιους ήρωες, ωστόσο οι βασικοί χαρακτήρες είναι εκπληκτικοί και το κυριότερο είναι ότι σε πείθουν (είναι 5-6 εξαιρετικές ερμηνείες!). Δυστυχώς δεν μπορώ να μιλήσω καθόλου γι'αυτούς, καθότι και μόνο η αποκάλυψη της ύπαρξής τους θα ήταν τεράστιο spoil. Ωστόσο μπορώ να κάνω μια γενικότερη περιγραφή λέγοντας, ότι παρουσιάζονται αρχικά σαν εγκληματίες (ή ό,τι άλλο είναι) στην συνέχεια όμως αρχίζεις να μαθαίνεις διάφορα πράγματα για αυτούς, να τους ανακαλύπτεις και σταδιακά τους αντιμετωπίζεις πιο πολύ σαν ανθρώπους. Αυτό που με ξετρέλανε με την σειρά είναι, ότι οι χαρακτήρες είναι μέσο ρεαλιστικότατης απόδοσης της ανθρώπινης ψυχολογίας, αλλά και της εξέλιξης και της αλλαγής του ανθρώπινου χαρακτήρα. Σε έναν κύκλο δηλαδή μπορεί να σιχαίνεσαι θανάσιμα έναν χαρακτήρα σε έναν άλλο όμως κύκλο μπορεί να αλλάξεις γνώμη.

Τα απίστευτα μάτια και βλέμμα που λέγαμε!

Μπορώ να πω δύο λόγια όμως για τον πρωταγωνιστή. Ο Michael Scofield (Wentworth Miller) ίσως κι να είναι από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες ever. Πανέξυπνος, υπέροχα νοσταλγικός, προστατευτικός και με οξεία αίσθηση αλτρουισμού θα κάνει τα πάντα για τα άτομα που αγαπά. Βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά και εντάξει είναι απίστευτος τύπος, κάτι που θα συνειδητοποιήσει όποιος δει την σειρά. Θέλω μόνο να προσθέσω ότι έχει ίσως τα πιο απίστευτα και εκφραστικά μάτια που έχω δει ποτέ. Μπορεί να σου δημιουργήσει την εντύπωση ότι παρακολουθείς ένα πληγωμένο παιδάκι σε επόμενη όμως σκηνή μεταμορφώνεται στον μεγαλύτερο δολοπλόκο (όταν σκέπτεται είναι σαν να βλέπεις τον εγκέφαλό του να στροφάρει!).

Στα τεχνικά τώρα! Η σειρά σκηνοθετικά είναι αξιοπρεπέστατη. Δεν είναι για βραβείο, αλλά σίγουρα οι σκηνοθέτες σε  βάζουν στο κλίμα με το πολλά κοντινά που κάνουν! Υπάρχουν ορισμένα λάθη, όπως ας πούμε σε σκηνές δράσης φαίνονται οι κασκαντέρ (μια φορά το εντόπισα). Σε γενικές γραμμές όμως παρακολουθείς κάτι πολύ καλό, καθώς το κάθε επεισόδιο ρέει χωρίς να σκέφτεσαι «τι γίνεται τώρα». Το μεγαλύτερο βέβαια ατού της σειράς, εκτός από το σενάριο και τους χαρακτήρες, είναι το στοιχείο της αγωνίας. Παναγίτσα μου! Δεν έχω ξανανιώσει κάτι τέτοιο. Σχεδόν σε κάθε επεισόδιο καρδιοχτυπάς και ιδρώνουν τα χέρια σου. Πραγματικά αφού δεν έπαθα έμφραγμα όσο παρακολουθούσα την σειρά δεν θα πάθω ποτέ! Κυριολεκτικά 81 επεισόδια αγωνίας και σασπένς (και ακολουθεί και μια ταινία 90 λεπτών που απαντά ορισμένα ερωτήματα του τελευταίου επεισοδίου του 4ου κύκλου!)

Πρέπει να γίνει και αναφορά στο εκπληκτικό τατουάζ του πρωταγωνιστή
(βασικό στοιχείο του 1ου κύκλου), η εφαρμογή του οποίου απαιτούσε τέσσερις ώρες δουλειάς! 

Συνοψίζοντας: το «Prison Break» είναι από τις καλύτερες σειρές που είχα την τύχη να δω. Σίγουρα θα το ξαναδώ στο μέλλον γιατί μια μόνο φορά δεν αρκεί. Με εκπληκτικούς χαρακτήρες, ερμηνείες και σενάριο, θα εθιστείς και δεν θα μπορείς παρά να βλέπεις φανατικά τα επεισόδια το ένα μετά το άλλο! Η αδρεναλίνη θα χτυπήσει κόκκινο και θα εύχεσαι να είχε η μέρα παραπάνω ώρες για να χωρούσες περισσότερα επεισόδια! Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως μια σειρά με τέτοιο θέμα έφτασε τους 4 κύκλους και καθένας από αυτούς ήταν το ίδιο συναρπαστικός με τους υπολοίπους! Αξίζει πραγματικά να την δει κανείς. Για την ακρίβεια πρέπει να το δει κάποιος!

Πηνελόπη Χούνδρη

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0455275/?ref_=ttmi_tt

Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis