Ή αλλιώς ΤΟ νέο αριστουργηματάκι του Netflix!
Εδώ και κάποιο καιρό βλέπω παντού δημοσιεύσεις, άρθρα και φωτογραφίες για αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούσαν, δικαίως, την επόμενη μεγάλη επιτυχία του Netflix και συνεπώς ολόκληρης της χρονιάς. Να πω την αλήθεια δεν με τράβηξε, δεδομένου ότι δεν τρελαίνομαι για την Winona Ryder. Ωστόσο, έμαθα ότι διαδραματιζόταν κατά την δεκαετία του '80 και είχε να κάνει με την εξαφάνιση ενός μικρού αγοριού... Δύο από τα αγαπημένα μου θέματα σε ταινίες! Έχοντας λοιπόν βαρεθεί ό,τι άλλο κυκλοφορεί αυτήν την περίοδο (ΕΚΤΟΣ φυσικά από Mr. Robot και Peaky Blinders) και έχοντας σιχαθεί την ζωή μου μετά από binge-watching του τύπου Grey’s Anatomy, είπα να δώσω μια ευκαιρία στην νέα, πολλά υποσχόμενη σειρά.
Να έχετε κατά νου ό,τι εγώ είδα την σειρά γνωρίζοντας ΜΟΝΟ τα εξής στοιχεία: πρόκειται για eightίλα, πρωταγωνιστούν κατά βάση παιδιά, ένα από αυτά χάνεται και υπάρχει σημαντικό στοιχείο επιστημονικής φαντασίας. Θα σας πρότεινα να μείνετε κι εσείς σε αυτά τα στοιχεία…
Επειδή όμως ξέρω ότι κάποιοι θέλετε το κάτι παραπάνω ορίστε η υπόθεση αναλυτικότερα. (Scroll down όσοι δεν θέλετε να την διαβάσετε): Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη των Η.Π.Α., όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός αγοριού είναι μονάχα το πρώτο από μια σειρά περίεργων γεγονότων, τα οποία διαταράσσουν την κατα τ’ άλλα ήρεμη και απλή καθημερινότητα της πόλης. Μυστικές κυβερνητικές υπηρεσίες και υπερφυσικά περιστατικά κατακλύζουν το Hawkins της Indiana. Ωστόσο αυτό δεν πτοεί την μητέρα, τον αδελφό και την παρέα του αγνοούμενου αγοριού από το να ξεκινήσουν την δική τους αναζήτηση της αλήθειας. Στην αναζήτηση θα λάβει, λίγο καθυστερημένα βέβαια, μέρος και ο φαινομενικά αδιάφορος σερίφης και ένα μυστηριώδες κοριτσάκι, η Eleven. Όπως καταλαβαίνετε αυτό το teamάκι θα ανακαλύψει πολλά και διάφορα. 
Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι αδελφοί Duffer, το σχετικά φρέσκο σκηνοθετικό δίδυμο, κατάφεραν να γράψουν και να σκηνοθετήσουν μια φανταστική, από κάθε άποψη, ιστορία. Και μάλιστα καταφέρνουν κάτι σπάνιο, καθώς τοποθετούν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους παιδιά. Παιδιά τα οποία παρουσιάζουν φοβερό βάθος και χαρακτηριστικά τα οποία βρίσκουμε σπάνια μαζεμένα ακόμη και σε ενήλικους χαρακτήρες. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την παρέα του γλυκού Mike (Finn Wolfhard), του φαφούτη Dustin (Gaten Matarazzo), του πιο δυναμικού Lucas (Caleb McLaughlin) και του αγνοούμενου Will (Noah Schnapp). Οι συγκεκριμένοι περνούν τις μέρες τους καταστρώνοντας στρατηγικές και παίζοντας Dungeons and Dragons στο υπόγειο του σπιτιού του Mike. Ένα βράδυ καθώς τα αγόρια γυρνούν σπίτια τους, o Will φτάνει στο δάσος κοντά στο σπίτι του και βλέπει μπροστά του μια περίεργη φιγούρα, γεγονός που προκαλεί την πτώση του από το ποδήλατο. Τρομοκρατημένος από το πλάσμα που τον κυνηγούσε τρέχει σπίτι του, κλειδώνει τα πάντα και κοιτά έξω από το παράθυρο ελπίζοντας να μην τον έχει ακολουθήσει μέχρι εκεί. Για κακή του τύχη όμως δεν είναι μόνος… Αποφασίζει να αμυνθεί και γι’αυτό τρέχει να πάρει την καραμπίνα από την αποθήκη δίπλα στο σπίτι του. Μπαίνει μέσα, οπλίζει το όπλο και κλειδώνει την πόρτα… Αυτή είναι η τελευταία φορά που τον βλέπουμε. O Will εξαφανίζεται ανεξήγητα μέσα από την κλειδωμένη αποθήκη.
Τι έγινε;
Το επόμενο πρωί η μαμά και ο αδελφός του Will, η Joyce (Winona Ryder) και ο Jonathan Byers (Charlie Heaton), ο οποίος είναι ΦΤΥΣΤΟΣ ο Daryl Dixon (Norman Reedus) του The Walking Dead, ξεχύνονται στους δρόμους ψάχνοντας τον μικρό Will. Απευθύνονται και στον Jim Hopper (David Harbour), τον σερίφη της πόλης, ωστόσο μένουν απογοητευμένοι… Το ίδιο συμβαίνει και στα τρία αγόρια, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για τον κίνδυνο και αποφασίζουν να συναντηθούν το επόμενο βράδυ από την εξαφάνιση στο δάσος, ώστε να ψάξουν τον φίλο τους, παρά τις προειδοποιήσεις της αστυνομίας. Το σκάνε λοιπόν από τα σπίτια τους, έχοντας φυσικά προμηθευτεί τα απαραίτητα όπλα και σνακ και ξεκινάνε την αναζήτησή τους. Τον Will δεν τον βρίσκουν, βρίσκουν όμως την Eleven (Millie Bobby Brown) ένα κορίτσι που μοιάζει εξωπραγματικό και εξωγήινο. 
Πραγματικά δεν έχω λόγια για αυτό το παιδί. Η 12χρονη Millie είναι ότι καλύτερο έχω δει σε γυναικείο χαρακτήρα τον τελευταίο καιρό. Η κοπέλα έχει εξαιρετικές υποκριτικές ικανότητες προφανώς, καθώς η ερμηνεία της σαν Eleven είναι το λιγότερο εντυπωσιακή. Χρησιμοποιώντας ελάχιστο διάλογο, έχοντας “απομακρύνει” τα κλασικά “κοριτσίστικα” στοιχεία όπως μακριά περιποιημένα μαλλιά, νάζι, ομορφούλικα φορεματάκια και όλα αυτά τα πράγματα με τα οποία φορτώνουν τα girly girls είναι ότι πιο όμορφο και χαρισματικό έχω δει τον τελευταίο καιρό. Τα αγόρια στην αρχή είναι πολύ διστακτικά σχετικά με το πως πρέπει να αντιδράσουν απέναντι της, ωστόσο πολύ γρήγορα, εδικά ο Mike, ξεκινά να χτίζει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με το ξεχωριστό κορίτσι. Έχουμε λοιπόν την ευκαιρία να είμαστε μάρτυρες μιας πανέμορφης, αγνής και ειλικρινούς φιλίας και αγάπης. Θα τονίσω λοιπόν για τελευταία φορά το πόσο εντυπωσιακά καλά παίζουν ΟΛΑ τα παιδιά με αποκορύφωμα την Brown. 
Ωστόσο για να μην αδικήσω και τους μεγαλυτέρους, οφείλω να αναφέρω ότι η Winona Ryder, η οποία έχει αποδείξει το ερμηνευτικό έργο και τις δυνατότητές της, επιστρέφει εντυπωσιακά στον ρόλο της αφημένης, άτυχης μητέρας, η οποία όχι μόνο πρέπει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια μιας μόνης μητέρας που δουλεύει νυχθημερόν για να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα στην οικογένειά της, αλλά καλείται να αντιμετωπίσει την δυσπιστία και την αποδοκιμασία των αρχών και των συμπολιτών της. Ωστόσο δεν πτοείται, καθώς είναι αποφασισμένη να μάθει τι συνέβη εκείνο το βράδυ στον γιο της με ή χωρίς την βοήθεια του σερίφη. Ο οποίος σερίφης, προσωπικά, μου φάνηκε πολύ δυνατός και ενδιαφέρων χαρακτήρας. Ναι μεν κάνει είσοδο χαμηλών τόνων, καθώς μας παρουσιάζεται ένας πολύ αδιάφορος άνδρας, αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνει κανείς, ότι πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω. Ενδιαφέρθηκα πολύ για την ιστορία του και μπορώ να πω κιόλας ότι ενθουσιαζόμουν με την εξέλιξη και την παρουσία του χαρακτήρα του καθώς περνούσαν τα επεισόδια. Και αυτό είναι το τελευταίο που θα πω σχετικά με τους χαρακτήρες και την ιδιοφυΐα των σεναριογράφων: Πως στο καλό κατάφεραν μέσα σε 8 επεισόδια, όχι μόνο να παρουσιάσουν ολοκληρωμένους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, αλλά και να τους εξελίξουν και να δημιουργήσουν τόσους δεσμούς μεταξύ τους; Ο καθένας έχει πέσει στον κατάλληλο ρόλο και όλοι οι χαρακτήρες αλληλοσυμπληρώνονται με υπέροχο τρόπο. Οι σχέσεις τους μοιάζουν αληθινές και αυτό επειδή μάλλον είναι όλοι τους φίλοι στην πραγματικότητα. Ειλικρινά εντυπωσιάστηκα με το φοβερά ισορροπημένο, από άποψη χαρακτήρων, αποτέλεσμα.
(επίσης πραγματικά ο Jonathan θα μπορούσε να παίξει τον χαμένο γιο του Daryl Dixon)
Γυρνάω για τα τελευταία σχόλια στα ταλαντούχα αδέλφια που έγραψαν και σκηνοθέτησαν τα 8 υπέροχα επεισόδια. Κατάφεραν να αποδώσουν εκπληκτικά την ατμόσφαιρα και το vibe της δεκαετίας του '80, εποχή που για μένα έχει φοβερό ενδιαφέρον. Προσωπικά αυτή η δεκαετία με γοητεύει, γιατί η τεχνολογία δεν είχε εισβάλει ακόμη στις σχέσεις των ανθρώπων, η ζωή ήταν σαφέστατα πιο απλή και πάνω απ’όλα η επιστημονική φαντασία ήταν το κεντρικό θέμα των πάντων. Γενικότερα αυτή η φουτουριστική χροιά εκείνης της εποχής, ξεχωρίζει σε πολλά “κομμάτια” τη σειράς, είτε περιεχομένου, είτε τεχνικά, όπως η μουσική. Η μουσική παίζει έναν ρόλο από μόνη της σε αυτήν την σειρά! Εκπληκτική επένδυση, με γνωστά κομμάτια της εποχής, αλλά και συνθέσεις των Kyle Dixon (Κι εδώ ο Daryl) και Michael Stein, οι οποίες υπογραμμίζουν κυρίως αυτή τη μυστηριακή - φουτουριστική ατμόσφαιρα και της εποχής και της σειράς.
Νομίζω κάλυψα σε μεγάλο κομμάτι την άποψη μου για την σειρά, ωστόσο έχω να πω πολλά ακόμα για τον χαρακτήρα της Eleven, που πραγματικά με εντυπωσίασε σε πολλά επίπεδα, και τον “κρατάω” ως το καλύτερο στοιχείο της σειράς. Ωστόσο θα περιμένω να τα πω μετά την κυκλοφορία της 2ης σεζόν, μάλλον σε έναν χρόνο από τώρα.
Συνοψίζοντας: Από τους τίτλους αρχής μέχρι και τους τίτλους τέλους αυτή η σειρά είναι βουτηγμένη στα eighties και τα κυριότερα χαρακτηριστικά της: την επιστημονική φαντασία, τη φουτουριστική μουσική και την παιδική περιπέτεια, ρομάτζο, μυστήριο, φιλία, τρόμο, φαντασία και συνωμοσία: Αυτή η σειρά τα έχει όλα. Ντάξει μπορεί όχι όλα, αλλά σίγουρα τους πιο ενδιαφέροντες και ψυχολογικά σταθερούς χαρακτήρες που έχουμε δει εδώ και καιρό (και μιλάω για τα παιδιά… οι μεγάλοι είναι άλλη ιστορία). Συγκεκριμένα λάτρεψα την Eleven, η οποία πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο φρέσκο και ειλικρινά αναζωογονητικό έχουμε δει σε γυναικείο χαρακτήρα εδώ και καιρό. Οι αδελφοί Duffer έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά και δημιούργησαν κάτι πολύ ιδιαίτερο σε μια εποχή που βαριόμαστε να βλέπουμε παντού τα ίδια. Καταπληκτική είναι και η μουσική την οποία φυσικά θα ακούω μέχρι να βγει η επόμενη σεζόν. Αν λοιπόν γουστάρεις το θέμα, την εποχή, την μουσική, ή απλά το ποιοτικό θέαμα… επιβάλλεται να δεις το “Stranger Things” και μην σου πω ότι άργησες κιόλας!
Υ.Γ. Έχει και πολλές αναφορές σε άλλες ιστορίες, ταινίες και στοιχεία της εποχής και όχι μόνο. Διαβαστε τα αναλυτικά εδώ: http://www.vulture.com/2016/07/stranger-things-film-reference-glossary.html
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis/
To trailer του "Stranger Things":
To soundtrack:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου