Πριν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες των φετινών όσκαρ, άρχισα να ακούω και να διαβάζω για μια ταινία με θέμα τον Martin Luther King, το «Selma». Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν το γεγονός, ότι την σκηνοθεσία αναλαμβάνει αφροαμερικανή γυναίκα, η Ava DuVernay. Μάλιστα είχε ειπωθεί, ότι θα μπορούσε να βρεθεί και υποψήφια στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, κάτι που αν συνέβαινε θα την καθιστούσε την πρώτη αφροαμερικανή γυναικά υποψήφια σε αυτήν την κατηγορία. Ό,τι ανέφερα παραπάνω, σε συνδυασμό με το θέμα και το soundtrack της ταινίας με προσγείωσαν κατευθείαν στην κινηματογραφική αίθουσα, παρέα με την Δανάη, λίγες μέρες αφού κυκλοφόρησε η ταινία. Αν και ό,τι είδα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί δεν βρέθηκε υποψήφιο σε περισσότερες κατηγορίες στα όσκαρ. Το Selma είναι λοιπόν η πρώτη ταινία που αφορά αποκλειστικά και μόνο στον ίδιο Martin Luther King.
Βρισκόμαστε στο 1965. Ο Dr. Martin Luther King Jr. συναντιέται με τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Johnson, για να συζητήσει την καταπάτηση του δικαιώματος των ατόμων αφροαμερικανικής καταγωγής να ψηφίσουν. Σύμφωνα με τον νόμο, αυτοί είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν, ωστόσο η τοπική αυτοδιοίκηση νοτίων περιοχών το καταπατούσε, μέσω γελοίων νόμων και εξωφρενικών μέσων. Ο πρόεδρος εμμέσως αρνείται στο αίτημά του και οδηγεί τον King στην Selma της Αλαμπάμα. Εκεί ηγήθηκε μιας πολύ επικίνδυνης εκστρατείας, μέσω της οποίας επεδίωκε να εξασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου περί καθολικού δικαιώματος ψήφου. Φυσικά, σε αυτή του την επιδίωξη ήταν αντίθετοι οι ρατσιστές λευκοί κάτοικοι των νότιων περιοχών. Βεβαίως, η εκστρατεία και η άφιξη του King στη Selma τάραξε το νερά και κλόνισε τις ισορροπίες ακόμη και της κοινότητας των αφροαμερικανών. Μήνες ολόκληρους κήρυττε σε εκκλησίες και προσπαθούσε να συσπειρώσει τους ανθρώπους, να τους δώσει θάρρος, για να παλέψουν υπέρ των δικαιωμάτων τους. Παράλληλα, βλέπουμε πως εξελίσσεται και η προσωπική και η δημόσια ζωή του, η οποία περιελάμβανε συζητήσεις με διάφορα μέλη της κυβέρνησης. Ποιο το αποτέλεσμα όλου αυτού; Η ιστορική πορεία που έγινε, μια πορεία 50 μιλίων, από την Selma μέχρι το Montgomery. Βεβαίως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα και ρόδινα, κάτι που φαίνεται και από τα γεγονότα που παρουσιάζονται στην ταινία μετά από ένα σημείο, τα οποία υπογραμμίζουν με ανατριχιαστικό τρόπο την αποτρόπαιη αντιμετώπιση που δέχονταν οι άνθρωποι αυτοί. Μας παρουσιάζεται ο King μέσω ενός εκ των σημαντικότερων αγώνων που έδωσε για τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας, μέσω της πορείας από την Selma στο Montgomery.
Βρισκόμαστε στο 1965. Ο Dr. Martin Luther King Jr. συναντιέται με τον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Johnson, για να συζητήσει την καταπάτηση του δικαιώματος των ατόμων αφροαμερικανικής καταγωγής να ψηφίσουν. Σύμφωνα με τον νόμο, αυτοί είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν, ωστόσο η τοπική αυτοδιοίκηση νοτίων περιοχών το καταπατούσε, μέσω γελοίων νόμων και εξωφρενικών μέσων. Ο πρόεδρος εμμέσως αρνείται στο αίτημά του και οδηγεί τον King στην Selma της Αλαμπάμα. Εκεί ηγήθηκε μιας πολύ επικίνδυνης εκστρατείας, μέσω της οποίας επεδίωκε να εξασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου περί καθολικού δικαιώματος ψήφου. Φυσικά, σε αυτή του την επιδίωξη ήταν αντίθετοι οι ρατσιστές λευκοί κάτοικοι των νότιων περιοχών. Βεβαίως, η εκστρατεία και η άφιξη του King στη Selma τάραξε το νερά και κλόνισε τις ισορροπίες ακόμη και της κοινότητας των αφροαμερικανών. Μήνες ολόκληρους κήρυττε σε εκκλησίες και προσπαθούσε να συσπειρώσει τους ανθρώπους, να τους δώσει θάρρος, για να παλέψουν υπέρ των δικαιωμάτων τους. Παράλληλα, βλέπουμε πως εξελίσσεται και η προσωπική και η δημόσια ζωή του, η οποία περιελάμβανε συζητήσεις με διάφορα μέλη της κυβέρνησης. Ποιο το αποτέλεσμα όλου αυτού; Η ιστορική πορεία που έγινε, μια πορεία 50 μιλίων, από την Selma μέχρι το Montgomery. Βεβαίως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα και ρόδινα, κάτι που φαίνεται και από τα γεγονότα που παρουσιάζονται στην ταινία μετά από ένα σημείο, τα οποία υπογραμμίζουν με ανατριχιαστικό τρόπο την αποτρόπαιη αντιμετώπιση που δέχονταν οι άνθρωποι αυτοί. Μας παρουσιάζεται ο King μέσω ενός εκ των σημαντικότερων αγώνων που έδωσε για τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας, μέσω της πορείας από την Selma στο Montgomery.
Η Ava DuVernay κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στην σκηνοθεσία. Ειδικά ορισμένες σκηνές είναι ανατριχιαστικά φοβερές και συγκινητικές, γι’αυτό της βγάζω το καπέλο. Χαίρομαι ιδιαίτερα που καταφέρνει να παρουσιάσει κάτι τόσο σκληρό, κατά διαστήματα, ενώ παράλληλα παρουσιάζει έναν άνθρωπο και όχι έναν θεϊκό ηγέτη. Σε αυτό συμβάλει και το γεγονός, ότι ξαναέγραψε η ίδια το μεγαλύτερο μέρος του σεναρίου, χωρίς να αναφέρεται καν το όνομά της στα credits. Όπως θα δείτε καθ’όλη την διάρκεια της ταινίας υπάρχουν διάφοροι λόγοι του King, οι οποίοι απευθύνονται στους καταπιεσμένους ανθρώπους των περιοχών όπου επισκέπτεται. Οι λόγοι αυτοί είναι προσαρμοσμένοι στους πραγματικούς, δεν είναι δηλαδή ακριβώς ίδιοι, γιατί ένα άλλο στούντιο αγόρασε τα δικαιώματα, οπότε έπρεπε να γραφτούν διαφορετικά για να παρουσιαστούν στο έργο. Ε λοιπόν, έχει κάνει εκπληκτική δουλειά και κυριολεκτικά ανυπομονείς για το πότε θα έρθει και πάλι η στιγμή που θα ακούσεις τον King να απευθύνεται στον κόσμο. Κάθε ομιλία ήταν καλύτερη και πιο ανατριχιαστική από την προηγούμενη. Πραγματικά φαίνεται, ότι αντιμετώπισε με πολύ σεβασμό και αγάπη και το θέμα της ταινίας και την διαδικασία δημιουργίας της, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Δυστυχώς όμως, ειδικά φέτος, δεν αρκεί η ερμηνεία, η αξιοπρεπέστατη σκηνοθεσία και οι επικές ομιλίες για να κερδίσει περισσότερες οσκαρικές υποψηφιότητες. Μάλιστα δεν κατάλαβα γιατί προτάθηκε στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας και γιατί μάλιστα άρεσε τόσο πολύ στους κριτικούς. Για εμένα ξεχωρίζουν δυστυχώς κομμάτια της ταινίας… όχι η ταινία σαν σύνολο.
Πολύ καλή δουλειά έγινε στο μοντάζ και στην φωτογραφία. Θα δείτε, ότι η ταινία λειτουργεί κυριολεκτικά σαν χρονικό του γεγονότος, καθώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζονται στην οθόνη πληροφορίες για το γεγονότα που θα λάβουν χώρα στις επόμενες σκηνές. Όλα συνδέονται μεταξύ τους και οδηγούν σταδιακά στο εκπληκτικό φινάλε. Κάθε σκηνή μας οδηγεί ένα βήμα πιο κοντά στο βασικό γεγονός. Δυστυχώς, όμως σε κάποια σημεία υπάρχουν πέφτουν λίγο οι ρυθμούς, αλλά αυτό κρίνεται αναγκαίο για την εξέλιξη της πλοκής. Όλα αυτά που προανέφερα παρουσιάζονται μέσω της πολύ ωραίας φωτογραφίας, η οποία συμβάλει κιόλας στην επιβλητική παρουσίαση του King που σε ανατριχιάζει και σου προκαλεί δέος. Όσο για τα κοστούμια και τα σκηνικά δεν έχω να αναφέρω κάτι. Θέλω όμως, να εκφράσω το πόσο πολύ μου άρεσε το soundtrack της ταινίας και ειδικά το «Glory», το κομμάτι που πάει με χίλια για όσκαρ. 
Και φτάνοντας στις ερμηνείες, έχω να πω πως όλοι ήταν καλοί, απλώς υπήρχε το πρόβλημα της έλλειψης των χαρακτήρων. Ο μοναδικός χαρακτήρας που ξεδιπλώνεται στην ταινία είναι αυτός του King και εξαιτίας και της εκπληκτικής ερμηνείας του David Oyelowo δεν ξεχωρίζει κανένας άλλος, ούτε σε επίπεδο ερμηνείας, ούτε σε επίπεδο χαρακτήρα. Είναι ένα σχεδόν one man show. Ο μοναδικός που κάτι κάνει είναι ο Tim Roth στον ρόλο του βαθύτατα ρατσιστή κυβερνήτη της περιοχής. Αντιπαθέστατος, εκνευριστικός και ευχάριστα μισητός, δίνει μια καλή ερμηνεία, όπως πάντα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν καταφέρνει να ανταγωνιστεί την ερμηνεία του David Oyelowo, ο οποίος υπό άλλες συνθήκες θα βρισκόταν άνετα στην πεντάδα των υποψηφίων καλύτερης ανδρικής ερμηνείας. Αν και Άγγλος η προφορά του είναι εκπληκτική, το στήσιμο του απίστευτο και γενικά από βίντεο που έχω δει μπορώ να πω με σιγουριά, ότι μοιάζει πάρα πολύ στον πραγματικό King. Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον άλλο σε αυτόν τον ρόλο. Κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του συγκινούμουν και ανατρίχιαζα, ενώ χειρίστηκε φοβερά το κομμάτι της συναισθηματικής έκφρασης. Ειδικά στην τελευταία σκηνή ήταν μαγευτικός. Σίγουρα είναι η καλύτερη ερμηνεία του συγκεκριμένου και μια από τις καλύτερες ερμηνείες της χρονιάς (και τι χρονιά για τις αντρικές ερμηνείες). Τέλος, την γυναίκα του King υποδύεται η πανέμορφη Carmen Ejogo και τον Πρόεδρο Johnson, ο πάντοτε καλός Tom Wilkinson.
Συνοψίζοντας: το "Selma" είναι μια ωραία και ενημερωτική βιογραφία. Η σκηνοθεσία της Ava DuVernay είναι αρκετά καλή και το σενάριο, στο οποίο άτυπα έχει βάλει το χέρι της, είναι εξίσου καλό. Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν η παρουσίαση του βασικού χαρακτήρα, του Martin Luther King Jr. και το κομμάτι των λόγων του τελευταίου. Δυστυχώς και ευτυχώς, ξεχωρίζει μονάχα ο David Oyelowo με την εκπληκτική του ερμηνεία. Πραγματικά θα ανατριχιάσεις μαζί του! Στους άλλους τομείς δεν έχω να πω κάτι, μόνο ότι μου άρεσε η μουσική επένδυση. Γενικά δεν είναι κάτι το τρομερό. Πρόκειται για μια ενημερωτική, άκρως όμως συγκινητική βιογραφία, με μια εκπληκτική ερμηνεία. Σας λέω λοιπόν, να την δείτε για τους λόγους αυτούς και φυσικά με καλή παρέα, που απολαμβάνει τέτοιες ταινίες, όπως έκανα εγώ.
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
Το trailer του "Selma":
Το soundtrack του "Selma", το "Glory" του Common και του John Legend:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου