Fifty Shades Of Grey (2015)

Θυμάμαι τον ντόρο που είχε γίνει, όταν είχαν πρωτοκυκλοφορήσει τα βιβλία αυτής της σειράς. Προσωπικά τα διάβασα πριν ξεκινήσω την τρίτη λυκείου, όπως πολλοί άλλοι φίλοι και γνωστοί μου. Εξάλλου σε τέτοιο ηλικιακά κοινό απευθύνονται. Θυμάμαι, ότι ήταν από τα βασικότερα θέματα συζήτησης, τόσο στο σχολείο, όσο και εκτός. Επίσης θυμάμαι, ότι, αν και το βιβλίο ήταν εξαιρετικά κακογραμμένο μου άρεσε η σχέση των δύο χαρακτήρων, κυρίως από ψυχολογική άποψη. Αυτό το διευκρινίζω γιατί οι σεξουαλικές σκηνές, εκτός του ότι είναι άπειρες, μετά από κάποιο σημείο έπαυαν να είναι πρωτότυπες και ήταν σαν να ξαναδιάβαζα την ίδια σκηνή. Ουσιαστικά είναι βίπερ, ωστόσο δεν με πειράζει να παραδεχτώ, ότι  μου άρεσε, καθώς ήταν ανάλαφρο και διασκεδαστικό. Σαφώς δεν θα το χαρακτήριζα λογοτεχνία ή τέχνη, αλλά παραδέχομαι, ότι η δυναμική της σχέσης των δύο αυτών, μέσα και έξω από την κρεβατοκάμαρα, μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον. Δεν ήμουν από τις φανατικές αναγνώστριες, αλλά είχα πει, ότι, όταν έβγαινε το κινηματογραφικό έργο, θα το έβλεπα οπωσδήποτε. Ειλικρινά, όμως δεν περίμενα να δω κάτι τόσο κακό. Ζητώ συγγνώμη από τους φαν, αλλά σαν ταινία ήταν πολύ κάτω του μετρίου.

Για όσους δεν ξέρετε την υπόθεση, πρόκειται για την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ μιας τελειόφοιτης και ενός νεαρού ζάμπλουτου σπόνσορα του πανεπιστημίου της. Η Anastasia Steele (Dakota Johnson) σπουδάζει αγγλική λογοτεχνία και ζει μαζί με την φίλη της την Kate. Η τελευταία, που σπουδάζει δημοσιογραφία, λόγω ασθενείας, της ζητά να πάει στην συνέντευξη που έχει κανονίσει με τον Christian Grey (Jamie Dornan), τον πάμπλουτο νεαρό επιχειρηματία, ο οποίος είναι σπόνσορας του πανεπιστημίου τους. Η Ana πηγαίνει με τα χίλια ζόρια στην συνέντευξη και τότε είναι που ανακαλύπτει τι σημαίνει οφθαλμόλουτρο. Όταν ανοίγουν οι πόρτες του γραφείου αντικρίζει έναν αποστομωτικά ωραίο, κομψό, περιποιημένο, ευφυή, με ψυχρό και εχθρικό βλέμμα νεαρό επιχειρηματία, τον Christian. Φυσικά τον βρίσκει ελκυστικό, σε σημείο μάλιστα που δυσκολεύεται να μην τον χαζεύει και να του μιλήσει. Αυτός σαγηνεύεται από την αθώα, ευφυέστατη και (κρυφο)δυναμική Ana, γι’αυτό εξάλλου επιδιώκει να κρατήσει και επαφή μαζί της. Από την μία οι δύο αυτοί ήρωες ποθούν βαθύτατα ο ένας τον άλλον, από την άλλη όμως ο Grey αποφεύγει την Ana με αινιγματικό τρόπο, κάτι που την εκνευρίζει και την κάνει να τον θέλει ακόμα περισσότερο. Τελικά υποκύπτει και αυτός κι αποφασίζει να της δείξει τον λόγο που προσπαθεί να την προστατέψει, κρατώντας την μακριά του. Όταν αυτή ανακαλύπτει τα ιδιαίτερα σεξουαλικά του γούστα, διστάζει αφού ο Grey έχει εμμονή με τον έλεγχο, τόσο στην επαγγελματική, όσο και στην προσωπική – σεξουαλική του ζωή.

Πήγα, λοιπόν, να δω την ταινία με την εντύπωση, ότι θα ήταν διασκεδαστική και εν μέρει αισθησιακή, γι’αυτό και έσυρα και άλλους τέσσερις ανθρώπους μαζί μου. Πόσο λάθος έκανα!! Τρία μόνο πράγματα μου άρεσαν και αυτά ήταν η φωτογραφία, τα τραγούδια και ο πρωταγωνιστής. Αλλά θα τα πάρω όλα από την αρχή, καθώς δεν θέλω να είμαι από τα άτομα που κατηγορούν κάτι χωρίς λόγο. Ξεκινώ αναφέροντας ότι σκηνοθετεί η Sam Taylor Johnson. Θεωρώ, ότι ανέλαβε η συγκεκριμένη γιατί ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που δεν αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην ταινία, χωρίς αναγκαστικά να σημαίνει, ότι ήταν και η καλύτερη επιλογή. Αυτό φαίνεται από το γεγονός,  ότι παρακολουθείς κάτι εξαιρετικά ανοργάνωτο, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς συμβαίνει και έχεις την αίσθηση του συγκεχυμένου και του μπερδεμένου. Βιαζόταν να περάσει στα σεξουαλικά κομμάτια, κι αυτό φαινόταν, αφού δεν δόθηκε σχεδόν καθόλου βάρος στις υπόλοιπες σκηνές. Γενικότερα δεν «έχτισαν» το μυστήριο που είχε ο Grey στο βιβλίο, ούτε μας οδήγησαν κλιμακωτά προς την σκηνή της αποκάλυψης. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο σεξουαλικής έντασης... απολύτως! Επιπλέον παραπονιέμαι για κάτι που θα σας αποκαλύψω μέσω του μακροσκελούς συλλογισμού μου. Το συγκεκριμένο βιβλίο είχε πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και βασικό αγοραστικό κοινό ήταν οι γυναίκες ηλικίας 14-30. Ο λόγος που είχε τέτοια επιτυχία ήταν το σεξουαλικό κομμάτι, το ότι οι σεξουαλικές σκηνές περιγράφονταν με, αηδιαστική ορισμένες φορές, ακρίβεια και ο ακαταμάχητος χαρακτήρας του Grey. Έτσι λοιπόν ο θεατής πήγαινε να δει μια ταινία που θα περιελάμβανε εκτός όλων αυτών μια πολύ δυνατή σχέση μεταξύ των εραστών. Κάτι ακόμα που θέλω να προσέξουμε είναι, ότι το έργο γυρίστηκε σχεδόν αποκλειστικά για το γυναικείο κοινό. Η ερώτησή μου, λοιπόν, είναι η εξής: Για ποιον λόγο έγινε τέτοιος ντόρος με τις σεξουαλικές σκηνές από την στιγμή που σχεδόν δεν υπάρχουν; Γιατί βλέπουμε μόνο γυναικεία στήθη  και οπίσθια, ενώ υποτίθεται οι  θεατές πάνε για τον Grey; Και τέλος, γιατί είναι τόσο ξενέρωτοι;

Αυτό είναι σκέτη κοροϊδία. Ο χαρακτήρας του Grey βασίζεται στην ύπαρξη πολλών σκηνών που περιλαμβάνουν σεξ σαδομαζοχιστικού χαρακτήρα, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή η επιθυμία τον χαρακτηρίζει σαν οντότητα ! Δεν τσαντίστηκα επειδή δεν είδα βρωμόξυλο, αλλά τσαντίστηκα, επειδή τόσο καιρό το πλασάρανε σαν τσόντα και έβαλαν πραγματικά ξενέρωτα ρομαντικές ερωτικές σκηνές ακυρώνοντας ουσιαστικά την ουσία του Grey και της ψυχολογικής τους διαταραχής. Φυσικά σκοπός του ήταν να μπορούν να παρακολουθήσουν την ταινία και πιο μικρής ηλικίας κοριτσάκια. Είναι φτιαγμένη αποκλειστικά για τα έφηβα κορίτσια. Τέλος θέλω να πω, ότι έχω βαρεθεί πραγματικά το γεγονός, ότι η γυναικεία γύμνια θεωρείται πλέον σχεδόν αναγκαία ενώ η ανδρική δεν υπάρχει καν, σε μια τέτοια ταινία. Αναρωτιέμαι, γιατί συνέβη αυτό, μήπως φοβήθηκαν, ότι θα σοκάρουν; Και για όσους θα μου πουν δες τσόντα, τους απαντώ, ότι άλλο τσόντα και άλλο αισθησιακές σκηνές. Ταινίες όπως το "9μιση βδομάδες", που αντιγράφουν πολύ εδώ, δεν τις χαρακτηρίζουμε τσόντες, αλλά αισθησιακές, καθώς δεν προβάλουν αποκλειστικά και μόνο το σεξ.

Βέβαια στο προαναφερθέν φιάσκο συμβάλλουν και δύο άλλοι παράγοντες, πρώτον το σενάριο και δεύτερον η χημεία των ηθοποιών. Το σενάριο αναλαμβάνει η συγγραφέας του βιβλίου η οποία, αν είναι ποτέ δυνατόν, γράφει κάτι χειρότερο από το βιβλίο. Καταφέρνει να εξαφανίσει κάθε ίχνος σεξουαλισμού και αισθησιασμού από μια ιστορία που περιστρέφεται γύρω από αυτά τα δύο στοιχεία. Για όσους το καταλαβαίνετε καλύτερα, η ταινία αυτή έχει τόση σχέση με το σεξ και ό,τι αυτό συνεπάγεται, όση έχει το Fast & Furious με ποδήλατα. Θα τα δεις κάποια στιγμή στο φόντο, αλλά μόνο για κάποια δευτερόλεπτα. Επιπλέον είναι αξιοθαύμαστο το πώς κατάφερε να καταστρέψει το μοναδικό ωραίο στοιχείο που είχε να προσφέρει η ιστορία, την σχέση των δυο ηρώων. Όπως προανέφερα ο Grey είναι ένας άκρως σκοτεινός και διεστραμμένος χαρακτήρας ο οποίος μέσω της Ana αρχίσει σταδιακά να παρουσιάζει σημάδια στοργής και ειλικρινούς ενδιαφέροντος. Αυτός ο άνθρωπος κυριεύεται από τα πάθη του και τον πόθο του γι’αυτήν, και η Ana με την σειρά της επίσης κυριεύεται από τον πόθο της για εκείνον. Πληγώνει ο ένας τον άλλον, ενώ παράλληλα στηρίζει και παρηγορεί ο ένας τον άλλον… Ε λοιπόν ξεχάστε ό,τι διαβάσατε στο βιβλίο. Εδώ ο Grey είναι ένας (κρυφο)ρομαντικός, ο οποίος για χάρη της Ana μπορεί να παραμερίσει για λίγο τα βίτσια του, άσχετα με το τι έλεγε στο βιβλίο. Αυτή από την άλλη είναι αναποφάσιστη, πεισματάρα ρομαντική, που σε ορισμένα σημεία το παίζει δυναμική και βάλθηκε να "βοηθήσει" τον Grey, προσπαθώντας να τον πείσει ότι δεν χρειάζεται να έχει τέτοιες επιθυμίες. Όλα αυτά μοιάζουν τόσο ψεύτικα. Εν ολίγοις, οι χαρακτήρες και γενικά η ταινία, δεν έχουν καμία σχέση με το βιβλίο.

Και κάπως έτσι φτάνω στο μοντάζ, όπου έγινε ελλιπέστατη δουλειά. Οι σκηνές δεν κολλάνε μεταξύ τους, δεν υπάρχει καμιά συνέχεια, ενώ έχεις την αίσθηση, ότι πηδάς σημαντικά κομμάτια της ιστορίας.  Είναι λες και πήρανε τις σκηνές και απλώς έβαλαν την μια μετά την άλλη. Ωστόσο η φωτογραφία είναι εξαιρετική και φοβερά ατμοσφαιρική. Πολύ ωραίο περιτύλιγμα για ένα ανούσιο περιεχόμενο. Εκπληκτική είναι η μουσική επένδυση, με κάποια πολύ δυνατά κομμάτια. Η ελάχιστα αισθησιακή ατμόσφαιρα βασίζεται εξ ολοκλήρου σε αυτά. Βέβαια και εδώ γίνεται λάθος χρήση του υλικού, με αποτέλεσμα να «σκοτώνουν» το πολύ ωραίο soundtrack.

Σε όλο αυτό ίσως, να φταίνε και οι πολύ μέτριες ερμηνείες. Κατ’αρχήν θεωρώ, ότι ήταν πολύ λάθος οι δύο επιλογές των πρωταγωνιστών του καστ, αλλά και εδώ ισχύει ό,τι ίσχυε και στην σκηνοθεσία. Δηλαδή, αυτοί οι δύο ήταν από τους λίγους που δέχτηκαν να συμμετέχουν στην ταινία… Η μεν  Dakota Johnson είναι εξαιρετικά εκνευριστική, αν και συγκεντρώνει τα περισσότερα στοιχεία του χαρακτήρα της Ana. Σε πάρα πολλές σκηνές, ειδικά στις ερωτικές, είναι πολύ στημένη και γενικά μοιάζει πολύ ψεύτικη. Από την άλλη ο Dornan ήταν πολύ καλύτερος σε σχέση με αυτό που περίμενα. Δυστυχώς, για την αληθοφάνεια του Grey, δεν μπορεί να ξεφορτωθεί την αγγλική προσφορά. Σε γενικές γραμμές μοιάζει αποπροσανατολισμένος, καθώς σε λίγες μόνο περιπτώσεις φαίνεται να έχει καταλάβει τον χαρακτήρα του και το πώς οφείλει να παίξει. Μόνο στις πόσο απολαυστικό ήταν να τον χαζεύουμε.

Συνοψίζοντας: το "Fifty Shades of Grey" είναι μια πολύ κατώτερη του μετρίου ταινία και θεωρώ, ότι θα απογοητεύσει όλους όσους απόλαυσαν το βιβλίο, όπως εγώ. Καταρχάς, έχουν κόψει πολλές σημαντικές σκηνές και έχουν αλλοιώσει τους χαρακτήρες, κυρίως τον Christian Grey που είναι και ο λόγος που ο περισσότερος κόσμος πάει να δει την ταινία. H σχέση των δύο ηρώων μοιάζει με το πώς παρουσιάζεται στο βιβλίο και είναι εξωφρενικά ξενέρωτη. Η σκηνοθεσία σχεδόν δεν υπάρχει. Άκρως απογοητευτικό είναι και το μοντάζ, αφού έχεις την αίσθηση, ότι υπάρχουν τεράστια κενά και οι σκηνές δεν συνδέονται μεταξύ τους με κανέναν τρόπο. Οι ερμηνείες είναι μέτριες προς κακές, και δυστυχώς κανένας από τους δύο δεν πείθει, καταλήγοντας έτσι γλάστρες. Μόνο στις δυο τελευταίες σκηνές μ’άρεσε πολύ ο Jamie Dornan. Για να πω και του στραβού το δίκιο όμως, παραδέχομαι, ότι η φωτογραφία ήταν πανέμορφη και ατμοσφαιρική. Πολύ καλή δουλειά έγινε και στο κομμάτι των σκηνικών, όπως και στην μουσική επένδυση. Βεβαίως ούτε αυτή την αξιοποιούν σωστά… Γενικά περίμενες να δεις κάτι άγριο, αισθησιακό, ερωτικά και ψυχολογικά περίπλοκο. Αντ’αυτού βλέπεις μια ξενέρωτη, ρομαντική ιστοριούλα με δύο ανούσιους χαρακτήρες που σε πείθουν σε ελάχιστες στιγμές Τις σεξουαλικές σκηνές που όλοι περιμένετε, θα εξακολουθήσετε να τις περιμένετε, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν. Δεν θα δείτε το σύγχρονο "9μιση βδομάδες" και γενικότερα αποφύγετε να το δείτε. Περιοριστείτε σε κατ'οίκον προβολή με την παρέα σας… θα το διασκεδάσετε... 

Πηνελόπη Χούνδρη




IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2322441/?ref_=ttmd_md_nm
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Fifty Shades of Grey":