Δεν ξέρω και γω σε πόσες ταινίες έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν ο Steven Spielberg και ο Tom Hanks. Μάλιστα κάποιες από αυτές είναι αριστουργήματα και εξακολουθώ να τις βλέπω με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, όπως έχει αποδειχθεί άπειρες φορές στο παρελθόν, ένα λαμπρό ιστορικό και δύο βαρύγδουπα ονόματα δεν εγγυώνται την επιτυχία της ταινίας. Σε καμία των περιπτώσεων δεν υποστηρίζω, ότι το «Bridge of Spies» είναι μια κακή ή βαρετή ταινία, ωστόσο δεν είναι αυτό που εδώ καιρό περιμένουμε από τον μεγάλο σκηνοθέτη… το επόμενο διαμάντι του. Δυστυχώς, έχουμε να δούμε κάτι το εξαιρετικό του Spielberg από το Catch Me If You Can. Στο ενδιάμεσο μας έχει χαρίσει ενδιαφέρουσες ταινίες, αλλά τίποτα το τεράστιο. Όσο μεγάλος κι αν είναι σαν σκηνοθέτης, δεν παύει να είναι μεγάλος και σε ηλικία, κάτι που μας κάνει να κατανοήσουμε, γιατί έχει μειώσει τους ρυθμούς του.
Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο δικηγόρος James B. Donovan (Tom Hanks), ήρθε αντιμέτωπος με το πολύ δύσκολο και ηθικά κατακριτέο έργο της υπεράσπισης ενός μυστικού πράκτορα της KGB στο αμερικανικό δικαστήριο. Προσπαθώντας να παραμείνει αντικειμενικός και δίκαιος, υπερασπίζεται τον πελάτη του Rudolf Abel (Mark Rylance), όπως ακριβώς θα υπερασπιζόταν τον οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Για το γεγονός αυτό καταλήγει ως ένας από τους πιο μισητούς Αμερικανούς, ώσπου επιστρατεύεται από την CIA, ώστε να πάρει μέρος σε μια διαπραγμάτευση ανταλλαγής κρατουμένων στο ανατολικό Βερολίνο του 1957! Παρακολουθούμε λοιπόν, τον δύσκολο και επικίνδυνο αγώνα του Αμερικανού αυτού δικηγόρου να υπερασπιστεί το δίκαιο, θέτοντας ακόμη και τον εαυτό του σε τρομερό κίνδυνο, ταξιδεύοντας στο ανατολικό Βερολίνο σε μια εποχή, όπου το να είσαι Αμερικανός θεωρείτο αρκετό για να συλληφθείς από τις αρχές. 
Ο Spielberg επιστρέφει με ένα ενδιαφέρον κατασκοπικό θρίλερ, το οποίο θα ήθελα να ήταν ένα μισάωρο μικρότερο. Εμπνευσμένος προφανώς από την εποχή, σκηνοθετεί μια ταινία που κινείται αργά και βασίζεται στις λεπτομέρειες. Δεν έχει μπουμ μπουμ και εκρήξεις, αλλά πολλούς διαλόγους που απαιτούν την προσοχή του θεατή. Δίνεται πάρα πολύ μεγάλη σημασία στην λεπτομέρεια, είτε αυτή είναι κάποιο ρούχο ή μια φράση σε κάποιον διάλογο. Παρουσιάζονται μάλιστα κάποιοι πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και η ταινία καταφέρνει να μιλήσει, τόσο για τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τον Donovan, όσο και να παρουσιάσει την πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Αν και έχει αρκετά κωμικά στοιχεία, για να είμαι ειλικρινής, έκανε μια μικρή κοιλιά περίπου στη μέση. Πρέπει να τονίσω, ότι αυτού του είδους οι ταινίες είναι γενικότερα πιο αργές και ειδικά, όταν πρόκειται για αληθινή ιστορία και πρέπει να ειπωθούν συγκεκριμένα πράγματα, ώστε γίνει κατανοητό το ευρύτερο πλαίσιο, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να μην γίνει κοιλιά. Οπότε φτηνά την γλιτώσαμε! Το γενικότερο σχόλιο μου είναι, ότι πρόκειται σαφώς για μια καλά δουλεμένη και αξιοπρεπέστατη, ενδιαφέρουσα ταινία, η οποία όμως δεν είναι κάτι παραπάνω από καλή και αυτό σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του διδύμου Spielberg - Hanks. Ίσως να ήταν λίγο αμερικανιά…
Ας πούμε δύο λόγια για το σενάριο, γιατί μέχρι στιγμή φαίνομαι πολύ αναποφάσιστη σχετικά με το τι δεν μου αρέσει. Καταρχάς, επειδή η ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, τα δημιουργικά όρια του σεναριογράφου στενεύουν και ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο λεπτό θέμα, όπως ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος, είναι εύκολο να ξεφύγει λίγο το πράγμα. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι μου φάνηκε ότι προπαγάνδισαν κατά των Ρώσων ή υπέρ των Αμερικανών, κυρίως γιατί εστίασαν στην ιστορία από την οπτική ενός συγκεκριμένου ατόμου και όχι μιας κυβέρνησης. Γενικά οι χαρακτήρες που παρουσιάστηκαν ήταν αρκετά ενδιαφέροντες, αν και προσωπικά λάτρεψα τον Rudolf Abel και κλασικά τον γλυκύτατο Tom Hanks, τον οποίον όπου κι αν δω λατρεύω, οπότε δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο. Όπως μάλλον καταλαβαίνεται ούτε ξετρελάθηκα, ούτε απογοητεύτηκα… μια χλιαρή κατάσταση. Ωστόσο, στο στήσιμο της ταινίας έχει γίνει εξαιρετική δουλειά! Η διεύθυνση παραγωγής τα καταφέρνει αξιοθαύμαστα και στα σκηνικά και στα κοστούμια και στην γενικότερη απόδοση της εποχής. Προσεγγίζει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζει αισθητά κάποιο άλλο στοιχείο έναντι των υπολοίπων. 
Προτού περάσω στο κομμάτι των ερμηνειών, θέλω να ξεκαθαρίσω μια και καλή τον λόγο που δεν ενθουσιάστηκα με την ταινία. Αν και βλέπουμε μια ξεκάθαρα μεγάλη παραγωγή, με αξιοπρεπέστατους ηθοποιούς και πολύ ενδιαφέρον θέμα δεν αποσβολώθηκα Παρουσιάζεται μια κατάσταση με τρόπο πολύ απλό. Με την παραπάνω δήλωση θέλω ουσιαστικά να πω, ότι υπάρχουν άλλες ταινίες, οι οποίες έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν αντίστοιχη θεματολογία εκείνης της περιόδου με πολύ μεγαλύτερη αληθοφάνεια από άποψη ύφους και ατμόσφαιρας. Εδώ δεν δίνεται πολύ έμφαση στην αληθοφάνεια του ιστορικού κομματικού από άποψη ατμόσφαιρας. Θα την ήθελα πιο σκοτεινή, με περισσότερες εντάσεις (χωρίς να εννοώ εκρήξεις κ.λ.π.), ώστε να αποφευχθούν και οι κοιλιές. Συμπεραίνω λοιπόν ότι με χάλασε που ήταν κάπως αμερικανιά, κυρίως επειδή περίμενα, ότι με ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσε να έχει κάνει παπάδες ο Spielberg.
Ολοκληρώνω με την πολύ καλή ερμηνεία του Hanks και τον εξαιρετικό Mark Rylance. Ο πρώτος μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικές ερμηνείες, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να επαναλαμβάνεται. Εδώ ευτυχώς, αν και διατηρεί τα στοιχεία του γλυκούλη, στοργικού, αστείου οικογενειάρχη, προβάλλεται και λίγο η πιο σοβαρή και δραματική πλευρά του. Δεν μπορώ να πω, ότι εκπλήσσει το κοινό, αλλά ούτε το απογοητεύει. Όπως είπα και πριν κινείται στα κλασικά του επίπεδα και δίνει μια απολαυστικότατη ερμηνεία. Αυτός που με εξέπληξε όμως ήταν ο Rylance, τον οποίο δεν είχα ξανακούσει. Ο κύριος αυτός απ’ότι έμαθα έχει διαπρέψει στο θέατρο και πρόκειται για έναν φοβερό ηθοποιό, κάτι που φαίνεται και στο «Bridge of Spies», όπου δίνει μια μετρημένη και βαθύτατα εσωτερική ερμηνεία. Βγάζει μια φοβερή ισορροπία, μια νοσταλγία, πολλή εσωτερική ένταση και στοιχεία τραγικότητας. Πραγματικά ξαφνιάστηκα με το πόσο μου άρεσε. Για μένα η ερμηνεία του κυρίου ήταν το απολαυστικότερο στοιχείο αυτής της ταινίας.
Συνοψίζοντας: το «Bridge of Spies» πρόκειται για την καλοστημένη και οπτικά απολαυστική νέα ταινία του Steven Spielberg. Με μια πολύ πιασάρικη υπόθεση, βασισμένη σε πραγματική ιστορία, θα σας εξάψει το ενδιαφέρον και θα την παρακολουθήσετε ευχάριστα. Σε όλους τους τομείς έχει γίνει αξιοθαύμαστη δουλειά. Ο Tom Hanks είναι πολύ καλός, αλλά αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο Mark Rylance, o όποιος δίνει μια τρομερή ερμηνεία. Ωστόσο, όλα αυτά δεν κάνουν ως εκ δια μαγείας το αποτέλεσμα κάτι το φοβερό. Ενδιαφέρον και διασκεδαστικό ναι, αλλά φοβερό όχι. Δεν αρκούν ούτε τα μεγάλα ονόματα, ούτε η παραγωγή για να κάνουν μια ταινία κάτι παραπάνω από καλή. Θα σας έλεγα λοιπόν να την δείτε, ειδικά αν σας αρέσουν τα κατασκοπικά. Θα περάσετε ευχάριστα και θα μάθετε και για την προσωπικότητα του Donovan, δυστυχώς όμως δεν προσφέρει κάτι παραπάνω…
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis/
To trailer του "Bridge of Spies":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου