Όσοι με ξέρετε γνωρίζετε, ότι είμαι πιο πολύ του σινεμά παρά της μουσικής. Την εκτιμώ, την αγαπώ, αλλά έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, όταν σινεμά και μουσική συνδυάζονται απλά μαγεύομαι. Η μουσική επένδυση σε μια ταινία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Φανταστείτε το Ψυχώ, το Chariots of Fire, το Star Wars ή την τριλογία του The Dark Knight χωρίς μουσική. Αδιανόητο! Έτσι λοιπόν, όπως υπάρχουν μεγάλοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες, υπάρχουν και μεγάλοι κινηματογραφικοί μουσικοσυνθέτες. Ένας εκ των πιο σύγχρονων είναι ο Alexandre Desplat. Αν το όνομα του δεν σας λέει κάτι, σίγουρα θα αναγνωρίσετε μερικές από τις ταινίες για τις οποίες έχει γράψει μουσική: Syriana, Lust Caution, The Curious Case of Benjamin Button, Harry Potter and the deathly hallows μέρος 1ο, The Ides of March, The King’s Speech, Argo, Godzilla, The Imitation Game κ.α. Προσωπικά ανυπομονώ για το The Danish Girl, του οποίου έχει κάνει φυσικά το soundtrack.
Μέσα στην χαρά λοιπόν, που θα έβλεπα από κοντά τον μεγάλο αυτόν κινηματογραφικό συνθέτη και επειδή θέλαμε να ήμασταν σίγουρες, ότι θα φτάναμε στην ώρα μας, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μιάμιση ώρα πριν, για μια απόσταση το πολύ της μιας ώρας (με κίνηση). Έλα όμως που μαζί με εμάς ξεχύθηκαν στους δρόμους και όλοι οι άλλοι που πήγαιναν στο Ηρώδειο. Μετά από μιάμιση ώρα στην κίνηση βρισκόμασταν ακόμη 9:05 (9 άρχιζε) μέσα στο αμάξι ψάχνοντας πάρκινγκ που να έχει θέσεις. Τελικά πετάχτηκα από το αμάξι σε υστερική κατάσταση και σχεδόν έτρεχα για να φτάσω στην είσοδο. Αφού έφτασα, φυσικά τρέμοντας, μπήκα και με τα χίλια ζόρια κατάφερα να καθίσω. Δηλαδή, πάλι καλά που με βάσταγε έναν κύριος και δεν λιποθύμησα στον μπροστά (Να’σαι καλά άνθρωπέ μου!). Αφού λοιπόν βολευτήκαμε όλοι, έκανε την εμφάνιση της η καταπληκτική κρατική ορχήστρα και μετά από λίγο ο γλυκύτατος κύριος Desplat. Χαμήλωσαν τα φώτα, σταμάτησαν οι κουβέντες και επιτέλους ξεκίνησε η μουσική. 
Δύο δευτερόλεπτα άντεξαν τα ηλίθια φλας και οι ήχοι από τα κινητά και τις φωτογραφικές. Για να μην παρεξηγηθώ δεν, λέω ότι θεωρώ τραγικό το να τραβήξει κανείς φωτογραφία, άντε και ένα μικρό βίντεο, αν το ζει στα όρια. Αλλά ζητάω έναν στοιχειώδη σεβασμό. Βγάλε το φλας, μια χαρά φωτίζανε την ορχήστρα και οι φωτογραφίες βγαίνανε καλύτερες χωρίς το φλας! Χαμήλωσε την φωτεινότητα στο κινητό σου. Με αποσπά, όταν μέσα στο μαύρο σκοτάδι βλέπω έναν ρημαδοπροβολέα, επειδή εσένα σου ήρθε να ανεβάσεις επιτόπου την φωτογραφία στο facebook και στο instagram. Τέλος, το θλιβερότερο όλων: όχι μόνο η οθόνη του κινητού σου φωτίζει σαν φάρος, δεν φτάνει που βγάζεις φωτογραφίες με φλας μεγαλύτερο και από τα φλας στα κόκκινα χαλιά των όσκαρ, αφήνεις ανοιχτό και τον ήχο!; Δηλαδή κάτσε ρε μεγάλε! Γιατί πρέπει να μας σπας τα νεύρα, για να βάλεις μια φωτογραφία στο instagram εκείνη την στιγμή; Φίλε συγγνώμη, αλλά είσαι βλάκας. Έχεις μπροστά σου έναν από τους καλύτερους κινηματογραφικούς συνθέτες που εκείνη μάλιστα την στιγμή παίζει το κομμάτι, για το οποίο βραβεύτηκε με όσκαρ και η μόνη σου έννοια είναι να βγάλεις φωτογραφία και να γράψεις στο instagram #AlexandreDesplat #HavingFun; Περίμενε μέχρι λίγο πριν το διάλειμμα ή στο τέλος που θα σηκωθεί όλη η ορχήστρα και δεν θα παίζει μουσική (άρα δεν θα χάσεις κάτι…) και δεν θα ενοχλείς κιόλας. Δεν βγάζω σε καμία περίπτωση την ουρά μου απ’έξω και εγώ έβγαλα φωτογραφίες... στο τέλος, όταν είχε ολοκληρωθεί η συναυλία.
Αν προσπεράσω το όλο θέμα με τα φλας και τους διάφορους ήχους, θα μπορούσα να πω, ότι η βραδιά ήταν καταπληκτική. Για μένα ήταν μαγικό να κάθομαι σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα του κόσμου, ενώ με φυσάει κρύο αεράκι, να ακούω μελωδίες από ταινίες που με έχουν συγκινήσει βαθύτατα και να βλέπω έναν τόσο παθιασμένο Desplat να διευθύνει την ορχήστρα. Ξεδιπλώθηκε μπροστά μας ένας φανταστικός κόσμος γεμάτος με τις μελωδίες βιολιών, φλάουτων, ακόμη και μπαγλαμά! Ήταν σαν να βλέπω και να βιώνει ένα mix όλων των ταινιών, των οποίων το soundtrack ακούσαμε. Οι κινήσεις του και οι εκφράσεις του με έπεισαν, ότι εκείνη την στιγμή πραγματικά βίωνε την μουσική με έναν μοναδικό τρόπο. Ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες και θεωρώ, ότι ήταν προνόμιο να παρακολουθήσω έναν τόσο σημαντικό συνθέτη, έναν τόσο παθιασμένο και ταλαντούχο καλλιτέχνη να "παίζει" μπροστά στα μάτια μου μουσικά κομμάτια από ταινίες που έχω λατρέψει. Σκέτη ανατριχίλα.
Υ.Γ. Δεν σας βάζω συνδέσμους soundtrack από κάτω γιατί είναι πάρα πολλά και όλα τους υπέροχα. Ψάξτε τα στο youtube και καθίστε να τα ακούτε με τις ώρες.
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου