Κατανοώ, ότι για πολλούς αυτή η κινηματογραφική βδομάδα είναι αφιερωμένη στην 7η και τελευταία ταινία της σειράς Fast & Furious. Και εγώ θέλω πολύ να το δω και θα γράψω και κείμενο, όταν το δω, αλλά θέλω να προτείνω σε όσους δεν ενδιαφέρονται τόσο για τα mainstream έργα μια πολύ ωραία ταινία που είδα την προηγούμενη εβδομάδα. Ο τίτλος του έργου είναι «Kraftidioten (Με σειρά εξαφάνισης)» και μας έρχεται από την Νορβηγία, με Σουηδό πρωταγωνιστή και Δανούς δευτεραγωνιστές. Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία με πολύ καλές ερμηνείες και πανέμορφη φωτογραφία.
Ο Nils (Stellan Skarsgård) οδηγεί ένα εκχιονιστικό και φροντίζει να καθαρίζει το χιόνι από τους δρόμους του χωριού του, το οποίο βρίσκεται κάπου στα βουνά της Νορβηγίας. Προσφάτως του απένειμαν κιόλας το βραβείο του «Πολίτη της Χρονιάς». Καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι πρόκειται για έναν χαμηλών τόνων άνθρωπο, αφοσιωμένο και με όρεξη για δουλειά. Δυστυχώς όμως, ο γιος του βρίσκεται νεκρός σε κάποιον δημόσιο χώρο και μάλιστα βασίζουν τον θάνατο του σε κάτι που ο Nils, αμφισβητεί. Ο ίδιος πιστεύει πως δολοφονήθηκε και έτσι αρχίζει, να μηχανεύεται το πώς θα εκδικηθεί τον θάνατο του. Τότε είναι που αρχίζει να μπλέκεται ακόμα πιο πολύ το κουβάρι, αφού σταδιακά «καθαρίζει» κόσμο που δουλεύει για έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών, τον «Κόμη» (Pål Sverre Hagen). Άθελά του όμως, προκαλεί και βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διαμάχης μεταξύ του Νορβηγικού καρτέλ του Κόμη με και του Σέρβου βαρόνου ναρκωτικών, τον «Πάπα» (Bruno Ganz). Όπως καταλαβαίνετε από εδώ και πέρα αρχίζει το πραγματικό μπλέξιμο και η πραγματική δράση.
Από άποψη περιεχομένου, δηλαδή σεναρίου και πλοκής, μπορώ να πω, ότι έχω μείνει ικανοποιημένη. Και επιλέγω το συγκεκριμένο επίθετο, επειδή η ιστορία αυτή κάθε αυτή δεν είναι τίποτα το τρομερό. Αυτό που λάτρεψα ήταν οι χαρακτήρες και το κομμάτι των διαλόγων. Μάλιστα χρησιμοποίησαν με πολύ ωραίο τρόπο το διαλογικό κομμάτι σαν μέσο επένδυσης των τελευταίων. Επιπλέον θα δείτε πως δεν υπάρχουν φλυαρίες, αλλά κάθε ατάκα είναι απαραίτητη. Αυτό που μου άρεσε όμως πολύ, ήταν ο τρόπος που παρουσιάστηκε η ιστορία, δηλαδή η εξέλιξη της πλοκής. Σταδιακά, ξεκινώντας από την παρουσίαση των γεγονότων από μια οπτική γωνία, πέρασε πολύ ομαλά στην παρουσίαση από πολλές οπτικές γωνίες. Μάλιστα έμπλεκε τις οπτικές γωνίες με πολύ ωραίο τρόπο και σε αυτό φυσικά βοήθησε και το μοντάζ. Θα δείτε πως υπάρχει μια απίθανη ροή της ιστορίας και θεωρώ, ότι δύσκολα θα βαρεθεί κανείς κατά την διάρκεια της ταινίας. Σε αυτό ίσως να συμβάλει και το γεγονός που προανέφερα. Δηλαδή, ίσως, το ότι βλέπεις τι γίνεται πότε από τα μάτια του ενός και πότε από τα μάτια του άλλου, να διατηρεί πιο εύκολα το ενδιαφέρον. Πραγματικά εκτίμησα, το ότι οι χαρακτήρες δεν κινούνταν στο πλαίσιο «άσπρο-μαύρο», παρά κάπου στο ενδιάμεσο. Έμοιαζαν όλοι αληθινοί και ο καθένας παρουσίαζε και θετικά και αρνητικά στοιχεία, με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία να τους καταλαβαίνω και να τους υποστηρίζω κιόλας. Ολοκληρώνοντας με τα τεχνικά κομμάτια θα ήθελα να πω δύο λόγια για την φοβερή φωτογραφία και τα απίθανα πλάνα της ταινίας. Ο Philip Øgaard κάνει φοβερή δουλειά και μας παραδίδει κάτι κυριολεκτικά πανέμορφο. Βεβαίως σε αυτό βοηθά και το εκπληκτικό τοπίο, το οποίο από μόνο του διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο ύφος και το κλίμα της ταινίας. 
Φτάνω λοιπόν στις ερμηνείες. Όσοι έχετε παρακολουθήσει έστω και λίγο δανέζικες και σουηδικές ταινίες και σειρές θα αναγνωρίσετε κάποιους από τους ηθοποιούς. Το σίγουρο είναι, ότι θα αναγνωρίσετε τον πρωταγωνιστή, τον Stellan Skarsgård, ο οποίος είναι πλέον ο πιο γνωστός (αναγνωρίσιμος) Σουηδός ηθοποιός. Ξεκινώ από τον Skarsgård, που ερμηνεύει με πολλή μελαγχολία και συναισθηματική εγκράτεια των χαρακτήρα του Nils. Μου άρεσε αρκετά και γενικά τον θεωρώ καλό ηθοποιό, κάτι που επιβεβαιώνει και με αυτή την ερμηνεία του. Ωστόσο, την παράσταση κλέβουν οι δύο άλλοι πρωταγωνιστές (δεν θα έλεγα, ότι έχουν δεύτερους ρόλους) ο Bruno Ganz, και ειδικά ο Pål Sverre Hagen. Ο πρώτος υποδύεται με φοβερή επιτυχία τον τρομακτικό, ψυχοπαθή αρχηγό της Σερβικής μαφίας. Πραγματικά απόλαυσα τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, ο οποίος αν και δεν μιλούσε πολύ, προσέδιδε πολύ στο ύφος της ταινίας. Ο αγαπημένος μου όμως, ήταν ο ψυχοπαθής «Κόμης», ο Νορβηγός έμπορος ναρκωτικών. Αυτός πιο πολύ συμπεριφερόταν σαν υστερικό 10χρονο, παρά σαν εγκληματίας. Με έκανε να γελάσω πάρα πολύ και με τις ατάκες και με τις αντιδράσεις, γι’αυτό και τον ξεχωρίζω από όλους τους άλλους. Επιπλέον ξαφνιάστηκα που τον είδα σε τέτοιο ρόλο, γιατί τον είχα συνδέσει με άκρως διαφορετικούς χαρακτήρες. Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω, ότι καταευχαριστήθηκα κυριολεκτικά όλες οι ερμηνείες και ίσως αυτό να είναι και το θετικότερο στοιχείο της ταινίας. 
Συνοψίζοντας: Το «Kraftidioten» πρόκειται για
μια απολαυστικότατη μαύρη κωμωδία. με αρκετά έξυπνο χιούμορ,
δηλαδή δεν πρόκειται να δεις κρυάδες… Έχει γίνει αξιοπρεπέστατη δουλειά σε
όλους τους τομείς. Αυτό που ξεχωρίζω όμως, είναι η φωτογραφία, οι χαρακτήρες
και η πλοκή. Πραγματικά θα δείτε
καταστάσεις πολύ σουρεάλ και θα ευχαριστηθείτε εξίσου πολύ. Από άποψη ερμηνειών
δεν απογοητεύει κανείς. Σταθερά καλός ο Stellan Skarsgård, αναμενόμενα
απολαυστικός ο Bruno Ganz και εντυπωσιακός ο Pål Sverre Hagen. Να πω την
αλήθεια δεν περίμενα από τον τελευταίο κύριο, ούτε τέτοια ερμηνεία, ούτε τέτοια
προσέγγιση. Έχω την αίσθηση, ότι δύσκολα θα μπορούσε να σας απογοητεύσει κάποιο στοιχείο της
ταινίας. Ο μοναδικός παράγοντας, κατά την άποψή μου, που θα καθορίσει το αν θα σας αρέσει
είναι μάλλον η συμπάθειά σας για το συγκεκριμένο είδος. Γενικά, προτείνω να την
δείτε, ειδικά, όσοι είστε και λάτρεις της μαύρης κωμωδίας!
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Kraftidioten":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου