Θυμάμαι, ότι, όταν είχε βγει η πρώτη ταινία της σειράς, το Divergent, την σνόμπαρα και δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου να πάω να την δω. Μια φίλη μου ζήτησε να πάμε μαζί, επειδή ήταν φαν των βιβλίων. Την είχα σύρει σε διάφορα έργα, στο παρελθόν, οπότε ήταν σειρά μου να ακολουθήσω και χαίρομαι που το έκανα. Ξαφνιάστηκα από το πόσο πολύ μου άρεσε το Divergent και ομολογώ, ότι δεν κουράστηκα καθόλου, πάρα το γεγονός, ότι διαρκούσε πάνω από δύο ώρες. Πήγα λοιπόν τρέφοντας ιδιαίτερες ελπίδες για την δεύτερη ταινία της σειράς, το Insurgent , δυστυχώς όμως, έφυγα νιώθοντας κάπως δυσαρεστημένη. Για να αποφύγω κάποια παρεξήγηση, δεν λέω, ότι δεν ήταν καλό απλώς δεν ήταν, όσο καλό περίμενα και θα όφειλε να είναι. (Επίτηδες διαλέγω το ρήμα «οφείλει»)
Πριν μιλήσω για την πλοκή του Insurgent θα πω κάποια βασικά πράγματα για όσους δεν έχετε δει την πρώτη ταινία. Βρισκόμαστε περίπου 200 χρόνια στο μέλλον. Η κοινωνία χωρίζεται σε φατρίες και ο κάθε πολίτης κατατάσσεται στην φατρία που του υποδεικνύει το τεστ από το οποίο περνά στα 16. Υπάρχουν αυτοί που δεν ταιριάζουν σε καμία φατρία και αυτοί που ταιριάζουν σε πολλές και ονομάζονται αποκλίσεις. Αυτοί καταδιώκονται από το κράτος και φυσικά το πρωταγωνιστικό ζεύγος δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στην αυτή μειονότητα. Η δεκαεξάχρονη Tris Prior (Shailene Woodley), η οποία έχει πάντοτε στο πλάι της τον σύντροφό της, τον Four (Theo James) και τον αδερφό της, τον Caleb (Ansel Elgort) προσπαθεί να ξεφύγει από τους αρχηγούς της Πολυμάθειας (η πιο ισχυρή φατρία). Έχοντας γλυτώσει πολλές φορές από τις διάφορες δυνάμεις που την κυνηγούν και έχοντας βιώσει την απώλεια σε όλο της το μεγαλείο θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει τους δύο ανθρώπους που έχουν μείνει στην ζωή της, αλλά και όποιον άλλον βρεθεί στον δρόμο της. Μπορεί για κάποιους αυτό να δείχνει φοβερή δύναμη, παράλληλα όμως λειτουργεί και σαν αχίλλειος πτέρνα της, καθώς εκμεταλλευόμενη αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα της Tri,s η Πολυμάθεια θα την αιχμαλωτίσει και θα την υποβάλει σε εξαντλητικά τεστ με απώτερο σκοπό την λύση ενός σημαντικού μυστηρίου. Η απάντηση σ’αυτό το μυστήριο θα αλλάξει τα πάντα...
Το μόνο που έμεινε ίδιο από την πρώτη ταινία είναι το καστ, καθώς σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές άλλαξαν. Κι αυτό δυστυχώς φαίνεται. Ενώ υπάρχουν κάποιες πολύ καλές στιγμές και κυρίως σκηνές δράσεις δεν μπορώ να ξεχωρίσω το οτιδήποτε άλλο. Όμως, για να μην γίνομαι κακιά θα αναφερθώ και στα καλά και στα λιγότερο καλά στοιχεία της ταινίας, ξεκινώντας από την σκηνοθεσία (Μην περιμένετε να δείτε κάτι τρελό). Πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια ειδικά, όσον αφορά τις σκηνές δράσης και πάλης. Ευτυχώς, δεν έχουν το ηλίθιο τρέμουλο της shaky cam που σκοπεύει, τις περισσότερες φορές, στο να κρύψει τους κασκαντέρ και διάφορα πιθανά λάθη. Θα ήταν τραγικό αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μια παραγωγή τόσων εκατομμυρίων. Επιπλέον μ'αρέσει και το μοντάζ που έχει γίνει στις σκηνές δράσεις, καθώς υπάρχει μια λογική συνέχεια χωρίς κενά και καταλαβαίνεις ποιος παλεύει με ποιόν. Στο κομμάτι της παραγωγής, σκηνικών, κουστουμιών κ.τ.λ. δεν έχω να πω κάτι. Όπως τα είδατε στην πρώτη ταινία, έτσι θα τα δείτε και εδώ. Το soundtrack δεν το πρόσεξα καν, εκτός βέβαια από το τραγούδι των τίτλων τέλους που μου άρεσε αρκετά. Τα εφέ ήταν πάρα πολύ καλά, καθώς έμοιαζαν άκρως αληθινά και ήταν πολύ καλά δουλεμένα. Δεν θα μπορούσα να περιμένω κάτι λιγότερο από μια τόσο μεγάλη παραγωγή!
Και φτάνω στο σημείο που εξηγώ γιατί απογοητεύτηκα. Ο λόγος είναι ένας η πλοκή, δηλαδή η ιστορία (το σενάριο). Πρόκειται για αντιγραφή του Hunger Games, στοιχείο που αποδεχθήκαμε από την πρώτη κιόλας ταινία, κι όμως δεν φροντίζουν να μάθουν από τα λάθη των κινηματογραφικών ταινιών αυτής της σειράς. Επικεντρώνονται στην βασική ηρωίδα, την οποία και παρουσιάζουν με επιφανειακό βάθος. Ο εσωτερικός αγώνας και δεν ξέρω κι εγώ τι περνάει είναι τόσο προφανής που μου φαίνεται ηλίθιο να βασίζουν την όλη ταινία σ’αυτό το στοιχείο. Θέλω να την δω όντως να παλεύει με τους δαίμονες της και θέλω να δω πραγματικές αντιδράσεις. Κατά την άποψη μου η σχέση της με τον αδελφό της προσεγγίζεται με τελείως χαζό τρόπο, ενώ η σχέση με το αγόρι της μοιάζει τόσο εύκολη, που το μόνο εμπόδιο μεταξύ τους είναι ο κόσμος, αφού ταιριάζουν απόλυτα, γνωρίζοντας τον ανεπανάληπτο έρωτα στην ηλικία των 16 (αυτή). Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν παρουσιάζονται και δεν υποστηρίζονται σχεδόν καθόλου από την ιστορία, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε τους άθλους της Tris με τον εαυτό της και τον κόσμο. Συγγνώμη που το λέω, αλλά έχω βαρεθεί φοβερά αυτού του τύπου τα εφηβικά δράματα, κυρίως επειδή στοχεύουν σε κοριτσάκια παρουσιάζοντας τους ένα συνεχώς διαφορετικό πρότυπο (Βλέπε Twilight, Hunger Games, Divergent), κάτι που προκαλεί φοβερή σύγχυση… Δυστυχώς, δεν θα ξαναδούμε σύντομα ταινίες που να επηρεάζουν τους εφήβους σαν το Harry Potter. Εδώ παρουσιάζεται μια πληθώρα κλισέ και μια τόσο χαζή στιγμή κάθαρσης που πραγματικά αναρωτιέμαι, γιατί έχει γίνει τόσο μεγάλη υπόθεση αυτή η ταινία. Καταλαβαίνω, ότι ξεφεύγουμε μέσα από αυτές τις ιστορίες, αλλά δεν μ’αρέσει που πλέον είναι όλες μια κόπια του Twilight και του Hunger Games. (Και σας το λέει άτομο που έχει δει και έχει διαβάσει τις προαναφερθέντες σειρές)
Ερμηνευτικά μ’αρέσει η Shailene Woodley, την οποία όμως δεν συμπαθώ καθόλου. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες λειτουργούν απλά και μόνο για να γεμίσουν τον χώρο ή για να παρέχουν το ελάχιστο δυνατό κίνητρο για τις πράξεις της πρωταγωνίστριας. Είπα τον λόγο που συμβαίνει αυτό… Ενώ υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες που στην ανάπτυξή τους θα ήταν φοβεροί, δυστυχώς τους θάβουνε. Έχουν ηθοποιούς, όπως η Naomi Watts και η Kate Winslet και δεν τις χρησιμοποιούν σχεδόν καθόλου... Γενικά, προσπαθούν να στήσουν τον χαρακτήρα της Tris, χωρίς να καταλαβαίνουν, ότι, για να το πετύχουν αυτό, θα πρέπει να αναπτύξουν και όλους τους υπόλοιπους.
Συνοψίζοντας: το «Insurgent» πρόκειται για μια απογοητευτικότατη συνέχεια του «Divergent», της πρώτης ταινίας της σειράς. Έχει πολύ καλογυρισμένες σκηνές δράσης και πάλης, δυστυχώς όμως, πέρα από αυτές σκηνοθετικά δεν έχει να προσφέρει κάτι φοβερό. Από την άλλη όμως, τα εφέ είναι πάρα πολύ καλά, όπως και το άλλο κομμάτι της παραγωγής. Δηλαδή, ό,τι έχει να κάνει με την απόδοση του κόσμου των φατριών είναι πολύ καλοφτιαγμένο. Από ερμηνείες ξεχωρίζω μόνο αυτήν της Shailene Woodley. Δυστυχώς, όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν καν την ευκαιρία να αναδείξουν τους χαρακτήρες τους για τον απλούστατο λόγο, ότι οι σεναριογράφοι δεν προσπάθησαν καν να τους αναπτύξουν. Υπάρχει τρελό πρόβλημα στο κομμάτι του σεναρίου και της πλοκής, με αποτέλεσμα μέχρι ένα σημείο η ταινία να μοιάζει ξεχειλωμένη και περίπλοκη, χωρίς λόγο. Οι φαν των βιβλίων θα την απολαύσετε , απλώς θεωρώ, ότι θα φύγετε με μια περίεργη αίσθηση, καθώς πολλοί έχουν παραπονεθεί, ότι δεν παρουσιάζονται αρκετά γεγονότα του βιβλίου (προσωπικά αυτό δεν με ενοχλεί). Δεν πρόκειται για κάτι αξιομνημόνευτο. Και στο σινεμά να μην το δείτε, και γενικότερα να μην το δείτε, αν δεν σας ενδιαφέρουν αυτές οι ταινίες, δεν θα χάσετε κάτι.Πηνελόπη Χούνδρη
IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2908446/?ref_=ttmd_md_nm
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Insurgent":
Το trailer του "Divergent":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου