Hector And The Search For Happiness (2014)

Αγαπώ τον Simon Pegg και θεωρώ, ότι οι κωμωδίες που κάνει είναι πανέξυπνες και μοναδικές. Βέβαια που και πού αναλαμβάνει χρέη μόνο ηθοποιού, όπως κάνει και εδώ, στο «Hector And The Search For Happiness». Δυστυχώς, όμως η συμμετοχή αυτού του ηθοποιού δεν αρκεί για να θεωρήσω την ταινία κάτι παραπάνω από «γλυκούλα».

Ο Hector είναι ένας καλοπληρωμένος Άγγλος ψυχίατρος που διατηρεί ένα ψυχιατρικό γραφείο κάπου στο Λονδίνο. Συζεί με την Clara (Rosamund Pike) σε ένα πανέμορφο, αλλά ψυχρό μοντέρνο διαμέρισμα, όπου τα πάντα είναι οργανωμένα στην εντέλεια και μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ακριβώς έτσι είναι και η ζωή του, αφού δεν υπάρχει κανένα απολύτως περιθώριο αποφυγής της ρουτίνας και του εξωφρενικού προγραμματισμού. Μάλιστα, ο Hector δεν ζει... απλώς επιβιώνει. Ανάμεσα στους πολλούς του πελάτες έχει και ένα μέντιουμ, η οποία διαβάζοντας την παλάμη του και συνεπώς το μέλλον του, του εξηγεί πως προσπαθεί να ξεφύγει από κάποιον τον. Βασικά προσπαθεί να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτή η προσπάθειά του, συνεχίζει, θα τον οδηγήσει να ταξιδέψει σε μακρινά μέρη και να αναζητήσει αυτό που του λείπει. Μετά από μια μεγάλη συνειδητοποίηση αποφασίζει να ταξιδέψει μόνος του στον κόσμο, αφήνοντας πίσω την Clara, ώστε να ανακαλύψει ποιο είναι το μυστικό της ευτυχίας. Κάπως έτσι ξεκινά η περιπέτεια του Hector, που θα μεταμορφώσει τόσο τον ίδιο όσο και τον κόσμο γύρω του.

Ξεκινώ από την σκηνοθεσία, η οποία με απογοήτευσε. Πέρα από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις επικρατεί ένα χάος. Δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς παρακολουθείς ενώ το μήνυμα παραείναι προφανές. Οι καταστάσεις πέραν του, ότι είναι εξωπραγματικές είναι και εξωφρενικά ανυπόστατες. Χαρακτήρες ουσιαστικά δεν υπάρχουν, ενώ ακόμη και ο πρωταγωνιστής παρουσιάζεται με τρόπο ρηχό και βαρετό. Και, όσο για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα, μπορώ με ευκολία να πω, ότι είναι ασήμαντα, παράλογα, έως και ηλίθια. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα προχειρογραμμένο σενάριο που μπάζει από κάθε άποψη και σε κάθε μέρος. Στην ουσία δεν υπάρχει κάποιος πραγματικός λόγος που πυροδότησε την επιθυμία του πρωταγωνιστή να αναζητήσει τι είναι ευτυχία και αυτό φαίνεται και από την όλη πλοκή που είναι κυριολεκτικά ό,τι να’ναι.

Σε αυτό το τεράστιο μπέρδεμα βοηθά και το μοντάζ. Οι σκηνές μοιάζουν λες και τοποθετήθηκαν σε τυχαία σειρά, καθώς δεν υπάρχει καμία απολύτως συνέχεια από την μια στην άλλη και λειτουργούν πιο πολύ σαν αυτόνομες περιπετειούλες, παρά σαν ένα σύνολο εμπειριών που απαρτίζουν μια περιπέτεια. Και αυτό που σφραγίζει την αποτυχία της ταινίας είναι οι χαρακτήρες. Ασήμαντοι, επιφανειακοί και στα όρια των γελοίου, με αναγκάζουν να επαναλάβω την άποψη μου γι'αυτούς! Βεβαίως ο Simon Pegg είναι άκρως απολαυστικός, όπως πάντα, και πάλι, όμως, δεν αρκούσε για να «ανεβάσει» την ταινία. Γενικότερα το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι προσπάθησαν να την κάνουν "εναλλακτική",με βαθύ νόημα, κάτι που δεν τους βγήκε. Ίσως αν έμεναν στον πιο κωμικό και ανάλαφρο στοιχείο να ήταν κάπως καλύτερο το αποτέλεσμα.

Συνοψίζοντας: το «Hector And The Search For Happiness» είναι μια κάτω του μετρίου, όταν αναλυθεί σε βάθος, ταινία. Όμως, αν μείνουμε καθαρά και μόνο στην κινηματογραφική εμπειρία συνειδητοποιούμε, ότι πρόκειται για ένα ευχάριστο και γλυκό έργο. Ναι μεν φαίνεται πρόχειρη και «ταινιούλα», γιατί είναι, ωστόσο σε ξεκουράζει.  Ο Simon Pegg είναι άκρως ευχάριστος, αλλά όπως ξανάπα δεν αρκεί μόνο αυτός. Δεν θα πήγαινα να την δω σινεμά, και γενικά δεν θα επεδίωκα να την δω. Αν πέσει ποτέ στα χέρια σας έχει καλώς Δεν θα χάσετε απολύτως τίποτα αν δεν την δείτε. Αν πάλι δεν έχετε να κάνετε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα, αυτή η ταινία είναι ένας καλός τρόπος να σκοτώσετε γλυκά και ευχάριστα ένα δίωρο, αν δεν περάσετε σε ουσιαστικότερη ανάλυση της ταινίας. 

Πηνελόπη Χούνδρη 

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1626146/plotsummary?ref_=tt_stry_pl

Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis

Το trailer του "Hector and The Search For Happiness":