Guardians of the Galaxy (2014)

Σκεπτόμενη ότι όπου να’ναι έρχονται τα Oscars κοίταξα τις ταινίες που παίχτηκαν φέτος και έκαναν εντύπωση. Κάποιες από αυτές πραγματικά δεν ήταν κάτι σπουδαίο, ωστόσο κάποιες άλλες, όχι μόνο ήταν αξιομνημόνευτες, αλλά ήταν αυτές οι ταινίες που απλώς ξέρεις, ότι θα μείνουν στην κορυφή καθώς είναι άριστες! Ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα των φετινών τέτοιου είδους ταινιών ήταν το «Guardians of the Galaxy», μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει…  μπορεί στον πυρήνα της να είναι superhero movie, αλλά ειλικρινά είναι πολύ περισσότερα από απλώς μια ταινία δράσης με σούπερ ήρωες.

Η Marvel αποφασίζει, επιτέλους, να παραδώσει μια ιστορία αφιερωμένη στους απόλυτα «loser» σούπερ ήρωες του γαλαξία. Και ποιοι είναι αυτοί οι σούπερ ήρωες…; ο Peter Quill (Chris Pratt) ή, όπως προσπαθεί να γίνει γνωστός, Star Lord που προέρχεται από την Terra,  είναι δηλαδή γήινος, η Gamora (Zoe Saldana) η μεταλλαγμένη κόρη-όπλο του τρομακτικότερου κακού του γαλαξία, του Thanos (Josh Brolin), o Drax (Dave Bautista) που ζει για να εκδικηθεί τον θάνατο της γυναίκας και της κόρης του, ο Groot (Vin Diesel) το πιο αξιαγάπητο ανθρωπόμορφο δέντρο και τέλος ο ποντικοφανής ήρωας Rocket (Bradley Cooper). Φυσικά σε κάθε ιστορία με ήρωες υπάρχουν και οι κακοί… στην συγκεκριμένη περίπτωση ο κακός είναι ο Ronan (Lee Pace) ο οποίος, με την βοήθεια της άλλης μεταλλαγμένης κόρης του Thanos της Nebula (Karen Gillan), προσπαθεί να παραδώσει στον Thanos μια λίθο, για την οποία ως αντάλλαγμα θα πραγματοποιήσει την επιθυμία του και καταστρέψει τον πλανήτη Xandar. Φυσικά οι προαναφερθέντες ήρωες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να προσπεράσουν τις χαώδεις διαφορές τους, ώστε να συνεργαστούν για να σώσουν τον γαλαξία.

Φυσικά, όταν είχε κυκλοφορήσει δεν μπορούσα να μην δω την εξαιρετική 3D εκδοχή της! Ωστόσο αυτή τη φορά την παρακολούθησα 2D και ήταν εξίσου φαντασμαγορική. Από την σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τα κοστούμια μέχρι και το σενάριο, λειτουργούν όλα άψογα. Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα, ξεκινώντας από το σενάριο. Συνήθως σε αυτού του είδους τις ταινίες αυτό είναι το πιο αδύναμο στοιχείο. Επειδή δεν είμαι όμως ειδική και δεν έχω διαβάσει τα κόμικς δεν μπορώ να ξέρω σε τι ποσοστό βασίζονται στην αρχική ιστορία. Όπως και να’χει όμως συνήθως οι μεταφορές των κόμικς στην μεγάλη οθόνη βασίζονται στις μεγάλες παραγωγές και τα εφέ. Ευτυχώς (και ευχαριστώ τον θεό γι’αυτό) στην συγκεκριμένη περίπτωση οι σεναριογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο σκηνοθέτης, κάνουν εξαίρετη δουλειά. Μέσα σε δύο ώρες σε μεταφέρουν σε σκοτεινές γωνιές του γαλαξία, σε διαστημικές φυλακές και ιδανικούς πλανήτες ακολουθώντας μια λογική πορεία, χωρίς κενά και δημιουργώντας την αίσθηση της συνοχής και της πυκνής αφήγησης. Σε αυτό βοηθάει και η δουλειά που έγινε σε επίπεδο σκηνοθεσίας και μοντάζ. Κατά την διάρκεια της ταινίας δεν υπάρχει ένα δευτερόλεπτο που να μην είναι απόλυτα χρήσιμο και απαραίτητο για την εξέλιξη της πλοκής, κάτι που συμβαίνει δύσκολα και σπάνια! Σκηνοθετικά η ταινία σκίζει. Εξαιρετικά πλάνα, απόλυτη ροή και μάλιστα οι σκηνές μάχης είναι τόσο καλογυρισμένες που πραγματικά συνεχώς ξέρεις τι συμβαίνει, δεν χάνεις την μπάλα και δεν αναρωτιέσαι ποιος χτυπάει ποιον ή τι ακριβώς γίνεται

Όπως προανέφερα η ταινία μπλέκει πλανήτες και οργανισμούς, οπότε είναι λογικό να κυκλοφορούν πράσινα και κίτρινα ανθρωπάκια, καθώς επίσης και δέντρα οι μεγαλόσωμοι ποντικοί. Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τις επικές σκηνές στο διάστημα, τα διαστημόπλοια και ό,τι άλλο εξωπραγματικό εμφανίζεται στην ταινία. Όλα αυτά αποτελούν καθοριστικό στοιχείο για το επιτυχημένο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ταινίας. Και το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς επιτυχημένο, είναι επικό και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη ταινία που να αξίζει περισσότερο το όσκαρ στην κατηγορία των ειδικών εφέ! Όπως και στην κατηγορία του make up έχει γίνει εξίσου καλή δουλειά και γι’αυτό η ταινία σε πείθει και την παρακολουθείς, χωρίς να σκέφτεσαι το λογικό του πράγματος (που θα ήταν να μην μιλάει ένας ανθρωπόμορφος ποντικός). Ένα τελευταίο στοιχειό που καθιστά αυτήν την ταινία ξεχωριστή είναι το απίστευτο soundtrack! Τραγούδια από την δεκαετία του ’80 δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στο διαστημικό αυτό έπος.

Παραθέτοντας το τελευταίο και για μένα πιο σημαντικό στοιχείο της ταινίας, θέλω να υπογραμμίσω πως αυτό είναι που κάνει την ταινία να ξεχωρίσει, και όχι μόνο σε επίπεδο ταινίας δράσης. Οι ερμηνείες της ταινίας είναι εξαιρετικές, λόγω και της δομής των χαρακτήρων, κάτι που παράλληλα και με τον υβριδικό χαρακτήρα της, την ανεβάζει επίπεδο. Ο ψυχικά τραυματισμένος Quill, η ηθική Gomorra, ο ηρωικός Drax, ο γλυκύτατος Groot και ο (προσωπικός αγαπημένος μου) σκληροπυρηνικός Rocket, δημιουργούν μια φαινομενικά αταίριαστη, αλλά με ιδιαίτερη δυναμική πεντάδα, που θα σε κάνει να γελάσεις και στην επόμενη σκηνή, να συγκινηθείς τόσο όσο δεν σε έχουν συγκινήσει πολλά δράματα! Ένα ακόμη αξιοπρόσεκτο στοιχείο της ταινίας είναι το γεγονός, ότι καταρρίπτει τα κλισέ του είδους συνδυάζοντας κωμωδία, δράση, περιπέτεια και δράμα με αριστουργηματικό τρόπο.

Συνοψίζοντας:  το «Guardians of the Galaxy» είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της Marvel και γενικότερα μια από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων (ειδικά σε επίπεδο σούπερ ηρώων). Η σκηνοθεσία, το σενάριο, το soundtrack και η φωτογραφία είναι φανταστικά, ενώ δεν αποκλείεται η υποψηφιότητα ακόμη και η κατάκτηση ενός  oscar σε επίπεδο οπτικών εφέ. Ένα επιπλέον θετικό χαρακτηριστικό είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες και οι πολλοί καλοφτιαγμένοι χαρακτήρες. Το ωραιότερο όμως στοιχείο είναι ο υβριδικός χαρακτήρας της ταινίας και ο απίστευτος συνδυασμός κωμωδίας, δράσης, δράματος και περιπέτειας που πετυχαίνει! Την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, προσωπικά την έχω ήδη δει δύο φορές και πάω για τρίτη!

Πηνελόπη Χούνδρη 

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2015381/?ref_=nv_sr_3

Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis

To trailer του "Guardians of the Galaxy":