Deux Jours, Une Nuit (2014)

Το «Deux Jours, Une Nuit» μας ήρθε στην Ελλάδα αρχές Νοεμβρίου και σαφώς πέρασε κάπως απαρατήρητο, γιατί τότε είχε κυκλοφορήσει το Interstellar και όπως οι περισσότερες όχι blockbuster ταινίες είχε παιχτεί σε λίγα σινεμά στου διαόλου τη μάνα! Γενικά είχα ακούσει θετικά σχόλια και ειδικά για την ερμηνεία της λατρεμένης Marion Cotillard. Όταν αυτή βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου για την συγκεκριμένη ερμηνεία χάρηκα ιδιαίτερα και ήλπιζα και σε οσκαρική υποψηφιότητα, αλλά για να πω την αλήθεια δεν πίστευα, ότι θα συνέβαινε, καθώς η ακαδημία πολλές φορές έχει προτιμήσει μετριότητες έναντι θεοτήτων, όπως το 2013 που βραβεύτηκε η Jennifer Lawrence αντί της Emmanuelle Riva και είχε προταθεί η 9χρονη Quvenzhané Wallis αντί της Cotillard! Κυριολεκτικά να τραβάς τα μαλλιά σου ήταν εκείνη η χρονιά!

Οι αδελφοί Jean-Pierre και Luc Dardenne, γράφουν και σκηνοθετούν την ταινία όπου η Marion Cotillard (Sandra) υποδύεται μια παντρεμένη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, η οποία απειλείται με απόλυση. Πιο συγκεκριμένα η Sandra, δουλεύει μαζί με άλλα 16 άτομα σε ένα μικρό εργοστάσιο. Μας αποκαλύπτεται, ότι είχε λείψει για κάποιο διάστημα από την δουλειά της, επειδή έπασχε από κατάθλιψη. Αφού γύρισε, της ανακοινώθηκε, ότι προκειμένου να πάρουν οι υπόλοιποι εργάτες ένα bonus της τάξης των 1.000 ευρώ, αυτή, ως πλέον άχρηστη στην εταιρία, θα έπρεπε να απολυθεί. Μετά την πρώτη ψηφοφορία των εργατών για το αν προτιμούσαν να πάρουν το bonus ή να κρατήσει η Sandra την δουλειά της, της δίνεται η ευκαιρία να προσπαθήσει να μιλήσει στους συναδέλφους της και να τους πείσει, ώστε στην δεύτερη ψηφοφορία, η οποία θα γίνει την Δευτέρα, δηλαδή σε δύο μέρες, να ψηφίσουν υπέρ αυτής. Αρχίζει λοιπόν, πάντοτε με την στήριξη της φίλης και συναδέλφου της και του άνδρα της, μια ψυχοφθόρα και σκληρή προσπάθεια. Ψάχνει και βρίσκει τις διευθύνσεις όλων των συναδέλφων της και τους επισκέπτεται έναν έναν προκειμένου να τους μιλήσει και να τους πείσει να ψηφίσουν υπέρ της. Μέσω αυτής της διήμερης δοκιμασίας θα αλλάξουν τα πάντα στην ζωή της. Θα έρθει αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, της αδυναμίες της, τις προσδοκίες των άλλων και θα δώσει έναν πολύ δύσκολο εσωτερικό αγώνα.

Πρόκειται για μια καθαρά ευρωπαϊκή ταινία! Το βάρος πέφτει στο περιεχόμενο και όχι στα γύρω-γύρω, π.χ. παραγωγές κ.τ.λ. Η παντελής απουσία μουσικής συμβάλει στην ρεαλιστικότερη απεικόνιση της πραγματικότητας, όπως εξάλλου και ο τρόπος που έχει γυριστεί η ταινία. Δεν επιδιώκεται η τελειότητα, κάτι που φαίνεται και από τα πλάνα, αλλά η αληθοφάνεια. Το σενάριο απλό, λιτό και χωρίς φανφάρες πάει κατευθείαν στο ψητό. Το διαλογικό κομμάτι αν και ισχυρό, δεν είναι αυτό που σε κερδίζει... Αυτό, το καταφέρει το θέμα και ο χαρακτήρας που μας παρουσιάζεται, σ’αυτό το one woman show.

Γυρίζω στο θέμα, το οποίο χτυπάει νεύρο, καθώς πραγματεύεται την ανεργία, τις δύσκολες συνθήκες ζωής, τον καθημερινό αγώνα του καθενός, που σαφώς δεν αναγνωρίζεται από κανέναν και γενικότερα το πόσο δύσκολο είναι  πλέον να ζήσεις επαρκώς. Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα δεν γνωρίζει σύνορα, αφού όλος ο κόσμος υποφέρει στον τομέα αυτό! Σου μπήγει το μαχαίρι πιο βαθιά. Μέσα από την προσπάθεια αυτής της γυναίκας παρουσιάζεται και η δική της πλευρά των πραγμάτων αλλά και των άλλων 16. Θα ήταν πολύ εύκολο για εμάς να πούμε «Είναι ανήθικο να ψηφίσουν για τα χρήματα, εφόσον ξέρουν, ότι μια γυναίκα θα χάσει την δουλειά της». Δεν στεφόμαστε ποτέ την πλευρά του άλλου, δεν μπαίνουμε στην θέση του άλλου, παρά μόνο κρίνουμε και βλέπουμε μονοδιάστατα τις καταστάσεις. Μια άκρως ανθρώπινη ταινία και ιδέα που λέει πολλά σε όλους μας, καθώς δεν θεωρώ πως υπάρχει οικογένεια και άνθρωπος που να μην αντιμετωπίζει σε έναν βαθμό, τουλάχιστον, δυσκολίες και μας "ξεμπροστιάζει" και παράλληλα μας "κολακεύει" σαν είδος.

Όλα αυτά ενσαρκώνει η Sandra, μια από τις καλύτερες ερμηνείες της Cotillard. Όταν είχα δει το «Πειρατεία στον Ωκεανό» (Kapringen) η μητέρα μου είχε χρησιμοποιήσει μια παρομοίωση που νομίζω εδώ ταιριάζει γάντι εδώ. Η αντίδραση της Sandra και ο αγώνας που κάνει "κόβει" τον θεατή σαν νυστέρι. Αυτό γιατί, πραγματικά φανερώνει μέσα στην μεγάλη αδυναμία της τεράστια δύναμη και πραγματικό θάρρος. Σου δείχνει έναν άνθρωπο που πασχίζει να κρατήσει με νύχια και με δόντια το μεροκάματο του, για να μπορέσει να θρέψει τα παιδιά της και να μην επιβαρύνει τον άνδρα της. Εξακολουθεί να παλεύει με τους εσωτερικούς της δαίμονες, ενώ παράλληλα παρουσιάζει την ευαισθησία και την ανάγκη της σε καθέναν από τους συναδέλφους της, ξεχωριστά! Το να παρακαλέσεις 16 ανθρώπους να ψηφίσουν υπέρ σου, εις βάρος των ιδίων θέλει κότσια, ειδικά όταν δεν γίνεται σε πλαίσιο ζητιανιάς! Η Cotillard θεωρώ, ότι έχει απεριόριστες υποκριτικές δυνατότητες. Την έχουμε δει σε ρόλους με πιο «εκρηκτικές» αντιδράσεις και σαφώς να ενσαρκώνει πιο ιδιαίτερες προσωπικότητες. Εδώ όμως, παίζει με τέτοια ένταση και τόση μαεστρία έναν καθημερινό άνθρωπο, μια αφανή ηρωίδα! Απίστευτα μετρημένη αλλά παράλληλα τόσο χαμένη στον χαρακτήρα της, που βλέπεις διαφορά ακόμη και στην στάση, στην ομιλία, στο περπάτημα και γενικά στο στήσιμό της. Απλή και ανατριχιαστικά αληθινή, θα σε συγκινήσει βαθύτατα με το βλέμμα της. Πραγματικά αποδεικνύει, γιατί αξίζει την υποψηφιότητα και παρουσιάζει και μια εναλλακτική, αλλά πραγματικά δυνατή γυναικεία παρουσία, μακριά από τον βερμπαλισμό και της εκρηκτικές αντιδράσεις του Hollywood.

Συνοψίζοντας: το «Deux Jours, Une Nuit», είναι μια ανθρωποκεντρική ταινία, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Μέσα από την ψυχοφθόρα περιπέτεια μιας πονεμένης γυναίκας, δίνεται η ευκαιρία να προβληματιστεί ο θεατής σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Προσεγγίζονται ζητήματα όπως ο εγωισμός, ο αλτρουισμός και κυρίως η δυσκολία της υπέρβασης των ορίων που θέτουμε στον εαυτό μας. Όλοι μας θεωρούμε πως έχουμε όρια τα οποία δεν μπορούμε να υπερβούμε. Εδώ βλέπουμε ακριβώς αυτό. Έναν άνθρωπο να αγωνίζεται να ξεπεράσει κάποια από τα όρια του και να δίνει έναν πολύ σκληρό εσωτερικό αγώνα. Με άκρως ευαίσθητο θέμα για πολύ κόσμο, αφού θίγει την ανεργία και τις συνακόλουθες δυσκολίες, και με μια εκπληκτική ερμηνεία της Marion Cotillard θεωρώ, ότι είναι από τις ταινίες με ουσία της χρονιάς που πέρασε. Σε καμιά περίπτωση δεν θα την δείτε για να διασκεδάσετε, το άκρως αντίθετο. Πιστεύω είναι ψυχοβγαλτική και άκρως σκληρή σε συναισθηματικό επίπεδο. Αν την δείτε να είστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά, για μια άκρως νατουραλιστική ταινία! 

Πηνελόπη Χούνδρη





IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2737050/?ref_=ttmd_md_nm
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Deux Jours, Une Nuit":