Saint Laurent (2014)

Πρόκειται για την δεύτερη χρονικά κινηματογραφική βιογραφία του γνωστού σχεδιαστή μόδας Yves Saint Laurent, που προβλήθηκε το 2014. Δεν με ενθουσιάζουν γενικότερα οι βιογραφίες ή οι πραγματικές ιστορίες, καθώς το σενάριο είναι σχεδόν απόλυτα περιορισμένο. Ωστόσο η συγκεκριμένη ταινία μου άρεσε πολύ, ίσως παραπάνω απ’ότι περίμενα να μου αρέσει. Ωστόσο ήλπιζα να μου προκαλέσει θετικά συναισθήματα, καθώς τρέφουμε μια αδυναμία στον πρωταγωνιστή, τον Gaspard Ulliel που εδώ υποδύεται τον Yves Saint Laurent.

Η ταινία αφιερώνεται στην εποχή που ο  Y.S.L. βρισκόταν στο αποκορύφωμα της καριέρας του, δηλαδή από το 1967 μέχρι το 1976. Όμως δεν αφορά μονάχα την καριέρα του μεγάλου σχεδιαστή, αλλά και την εξαιρετικά ταραχώδη προσωπική του ζωή. Ξεκινάμε από το 1967, που αυτός και το έργο του ήταν παγκοσμίως γνωστό σε προσωπικότητες όμως ιδιαίτερες, καθώς δεν απευθυνόταν στην μάζα. Κατά την διάρκεια της ταινίας παρακολουθούμε πως ο οίκος Y.S.L. άρχισε σταδιακά να μετατρέπεται σε έναν από τους μεγαλύτερους οίκους παγκοσμίως διατηρώντας την φιλοσοφία που επικρατούσε στον χώρο της μόδας πριν το 70’, επιτρέποντας παράλληλα και την προσαρμογή του στα νέα, «σύγχρονα» δεδομένα, προκαλώντας πάντα εντυπώσεις και κάνοντας την διαφορά. Παράλληλα με την επαγγελματική πορεία του Yves Saint Laurent, παρακολουθούμε και την ιδιωτική του ζωή, τις σχέσεις, τις εξαρτήσεις, την ιδεολογία και το άκρως ιδιαίτερο στυλ του. Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του ήταν ο συνεργάτης του Pierre Bergé, τον οποίο υποδυόταν ο εξαίρετος Jérémie Renier. Βλέπουμε πως αυτός έμεινε δίπλα στον Saint Lauren τόσο σε επίπεδο επαγγελματικής όσο και σε επίπεδο προσωπικής ζωής, παρά το γεγονός ότι αυτός διατηρούσε σχέσεις με άλλους άνδρες, ένας εκ των οποίων ήταν ο Jacques de Bascher (Louis Garrel). Και επειδή μέχρι στιγμής έχουμε μιλήσει μόνο για τους άντρες της υπόθεσης, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για τις κυρίες, δύο εκ των οποίων έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ζωή του Saint Laurent.  Η Loulou de la Falaise (Léa Seydoux) που ήταν μούσα του και σχεδιάστρια κοσμημάτων και αξεσουάρ και η Betty Catroux (Aymeline Valade) που ήταν μοντέλο και μούσα του Y.S.L. (ο ίδιος την είχε αποκαλέσει δίδυμη αδερφή του και θηλυκή του εκδοχή).

Η σκηνοθεσία του Bertrand Bonello μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Πανέμορφα πλάνα, γεμάτα χρώματα και ένταση που σε μαγνητίζουν και σου προκαλούν την αίσθηση του μαγικού. Σε εισάγουν απόλυτα στην ατμόσφαιρα της ταινίας! Εν ολίγοις από σκηνοθετική άποψη παρακολουθείς κάτι απίστευτα προσεγμένο, καλογυρισμένο και όμορφο. Σε αυτό βέβαια βοηθά και η εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας! Όσο για την ατμόσφαιρα και το όλο κλίμα του 70΄το μόνο που έχω να πω είναι. ότι νοιώθεις σα να  παρακολουθείς ντοκιμαντέρ. Τα πάντα «φωνάζουν» ότι είναι της συγκεκριμένης δεκαετίας! Από τα εκπληκτικά ρούχα, μέχρι τα μέρη και το κλίμα που επικρατεί, όλα είναι προσεγμένα μέχρι και την μικρότερη λεπτομέρεια. Στο κομμάτι των σκηνικών και των κουστουμιών έγινε φαινομενική δουλειά… ειδικά στα ρούχα. Αν η ταινία δεν προταθεί για όσκαρ σε επίπεδο σκηνικών και κουστουμιών θα αδικηθεί απίστευτα. Τέλος η μουσική επένδυση συμπληρώνει απόλυτα τις σκηνές και προσδίδει στην ιδιαίτερη εντύπωση που προκαλεί ο  πρωταγωνιστή (ιδιαίτερες μουσικές του επιλογές). Με λίγα λόγια όλα τα τεχνικά στοιχεία της ταινίας δένουν μεταξύ τους χωρίς, ευτυχώς , το ένα να επικαλύπτει το άλλο και προδίδουν το πόσο επαγγελματίες είναι οι συντελεστές και μάλιστα.

Το μοναδικό πρόβλημα που θα μπορούσε να έχει κάποιος με την ταινία είναι σε επίπεδο σεναρίου. Όπως προανέφερα, όταν η ταινία βασίζεται σε υπαρκτό πρόσωπο και πραγματικά γεγονότα οι σεναριογράφοι είναι αρκετά περιορισμένοι. Κάτι που συμβαίνει και εδώ. Επιπλέον καλύπτουν ένα διάστημα περίπου μιας δεκαετίας σε μονάχα δυο ώρες και τριάντα λεπτά. Επομένως είναι λογικό η ταινία να μην καλύπτει εξίσου αναλυτικά όλα τα γεγονότα που συνέβησαν σε αυτά τα δέκα χρόνια, γι’αυτόν λοιπόν τον λόγο σε ορισμένα σημεία πηδάμε από το ένα γεγονός στο άλλο και η συνοχή της ταινίας είναι ιδιαίτερα χαλαρή. Κάτι που συμβάλει σε αυτό είναι το γεγονός ότι υπάρχουν και πολλές αναδρομικές και προδρομικές σκηνές. Προσωπικά μου αρέσει αυτή η αίσθηση του «αφηρημένου» (όπως το χαρακτηρίζει μια φίλη) που προκύπτει από αυτού του είδους την ροή και την αφήγηση, ωστόσο κάποιους μπορεί να τους ενοχλεί .

Το καλύτερο στοιχειό της ταινίας είναι οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών. Θα ξεκινήσω από τους δευτεραγωνιστές! Οι δύο κυρίες της υπόθεσης Léa Seydoux και η Aymeline Valade, υποδύονται εξαιρετικά τις αντίστοιχες ηρωίδες, και απ’όσο είδα φωτογραφίες των πραγματικών προσώπων, τους έμοιαζαν και απέπνεαν τον ίδιο «αέρα». Οι δύο δευτεραγωνιστές ο Jérémie Renier και ο Louis Garrel, που και οι δύο υποδύονται συντρόφους του Y.S.L., είναι εξίσου καλοί. Για μένα όμως τεράστια έκπληξη ήταν το γεγονός ότι ο Gaspard Ulliel, ένας ηθοποιός που μας έχει συνηθίσει σε ρόλους του τύπου σκληρός και βαρύς άντρας (Hannibal Rising, The Inside Ring), κατάφερε να αποδώσει με τέτοιο απίστευτο τρόπο μια πιο θηλυπρεπή φιγούρα. Δεν πίστευα πως θα το έλεγα αυτό, αλλά η ερμηνεία του ως Yves Saint Laurent, ήταν από τις καλύτερες ερμηνείες της χρόνιας για μένα! (Μπράβο Gaspard)

Συνοψίζοντας: Το «Saint Laurent» πρόκειται για την, δεύτερη χρονικά, φετινή κινηματογραφική βιογραφία του γνωστού σχεδιαστή μόδας Yves Saint Laurent. Όλα τα τεχνικά στοιχεία της ταινίας από την φωτογραφία μέχρι και τον ήχο είναι άψογα δουλεμένα και σε εισάγουν στην ατμόσφαιρα της εποχής. Μάλιστα η ταινία θα μπορούσε να προταθεί για όσκαρ σε επίπεδο σκηνικών και κουστουμιών. Όσο για το σενάριο θέλω να πω, ότι δίνει την αίσθηση της χαλαρής, αφηρημένης, και όχι της πυκνής αφήγησης, κάτι που θα ήταν λογικότατο αφού καλύπτονται περίπου δέκα χρόνια της ζωής του σχεδιαστή. Σε επίπεδο ερμηνειών, ήταν όλοι πολύ καλοί, παρ’ολ’αυτά αυτός που ξεχωρίζει με διαφορά είναι ο πρωταγωνιστής, ο Gaspard Ulliel. Μπαίνοντας απόλυτα στον ρόλο, αιχμαλωτίζει τον ιδιαίτερο αέρα που απέπνεε o Y.S.L. και μας χαρίζει μια υπέροχη ερμηνεία (για μένα από τις καλύτερες της χρονιάς). Σίγουρα αξίζει να την δει κανείς και μάλιστα όχι μόνο μια φορά. Ωστόσο είμαι λίγο επιφυλακτική ως προς το ποιος θα την απολαύσει, καθώς όπως είπα είναι ιδιαίτερη ταινία, διαρκεί δυόμιση ώρες και είναι βιογραφία σχεδιαστή μόδας. Έχοντας λοιπόν αυτό κατά νου, εύχομαι καλή διασκέδαση :)

Πηνελόπη Χούνδρη




IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2707848/?ref_=nv_sr_1
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Saint Laurent":