Σε κάποια φάση εκεί λίγο πριν
αρχίσει ο Οκτώβριος, με τις πολυαναμενόμενες ταινίες, στο σινεμά παίζονταν μονό
δυο ταινίες που ήθελα να δω. Η μια ήταν το «Dracula: Untold»
και η άλλη ήταν το «The Equalizer».
Ομολογουμένως δεν ήμουν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη με την ιδέα του να δω το
συγκεκριμένο έργο. Βλέπω όμως τον Denzel Washington (σταθερή αξία) σε σκηνοθεσία του
Antoine Fuqua
(King Arthur, Olympus has Fallen), που την τελευταία
φορά που αυτοί οι δύο συνεργάστηκαν είδαμε το «Τraining Day». Έτσι από σεβασμό και
μόνο στην υπέροχη αυτή ταινία (όπου η ερμηνεία του Washington του
εξασφάλισε Oscar ‘α ανδρικού ρόλου) είπα να πάω χωρίς προκαταλήψεις να το δω
το «The Equalizer».
 |
| Chloë Grace Moretz και Denzel Washington |
Από το trailer δεν
πολυκαταλαβαίνεις τι γίνεται με την ταινία. Ουσιαστικά παρακολουθείς τον ήρωα
του Washington, τον Robert
McCall, να είναι ένας ύποπτα μοναχικός άνθρωπος, που ζει σε αυτά τα σπίτια χωρίς
χαρακτήρα, τα αποστειρωμένα (από κάθε άποψη). Επειδή πάσχει από αϋπνία πηγαίνει
σε ένα all day restaurant,
όπου πίνει το τσαγάκι του (ή καφέ...δεν θυμάμαι, πάντως είχε μια κούπα δίπλα
του!) και διαβάζει το βιβλίο του. Εκεί συναντά συχνά την Teri (την οποία
υποδύεται η αχώνευτη Chloë Grace Moretz), μια ανήλικη εκδιδόμενη, την οποία
εκμεταλλεύεται το «παράρτημα» της ρώσικης μαφίας της περιοχής. Όπως είναι
αναμενόμενο αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους, καθώς ο Robert αρχίζει
να ανησυχεί γι’αυτή και αισθάνεται την ανάγκη να την προστατέψει. Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινά το κύριο μέρος της ταινίας.
Όπως είναι κατανοητό το σενάριο
δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί να γίνεται και μάλιστα με μεγαλύτερη
επιτυχία! Ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα, διότι δεν περίμενα κάτι
παραπάνω (βασικά δεν πολύ ήξερα κιόλας τι να περιμένω). Από άποψη χαρακτήρων
μπορώ να πω πως έγινε πολύ καλή δουλειά, αν φυσικότατα εξαιρέσουμε τον
χαρακτήρα της Teri! Αν και πολύ σημαντική, καθώς αποτελεί τον λόγο που έρχεται στην επιφάνεια το παρελθόν και η
πραγματικότητα για τον Robert,
δεν προσφέρει απολύτως τίποτα άλλο στην ταινία. Κάνει κυριολεκτικά ένα πέρασμα
στην αρχή και ένα στο τέλος. Δεν λέω ότι δεν έπρεπε να υπάρχει, καθώς όπως είπα
λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος, αυτό που λέω είναι ότι ο συγκεκριμένος
χαρακτήρας θα έπρεπε να έχει αξιοποιηθεί διαφορετικά και σαφώς να είχε περισσότερο
χρόνο στην οθόνη. Θα απολάμβανα ιδιαίτερα ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο badass μεσήλικα
και ανήλικης πόρνης. Η ταινία θα γινόταν έτσι λιγότερο «σοβαρή», θα κινείτο
δηλαδή περισσότερο στα πραγματικά της δεδομένα!
 |
| 0 κακός της υπόθεσης που ακούει στο όνομα Teddy |
Ο χαρακτήρας του Washington είναι
ο κλασσικός απείρως ήρεμος τύπος, που τους πλακώνει όλους με την ίδια ευκολία
που εμείς ανοίγουμε την τηλεόραση. Έχει κάποια ιδιαίτερα στοιχεία (αυτό με το
ρολόι) αλλά κινείται πάνω κάτω στα δεδομένα των ήδη υπαρχόντων τύπων τέτοιου είδους.
Μπορεί να έχει κάνει τα χίλια μύρια, αλλά επειδή έχει «αποσυρθεί» από αυτήν
την ζωή και τώρα αναγκάζεται για χάρη κάποιου άλλου να επιστρέψει στις παλιές
του συνήθειες, τα χίλια μύρια τα κάνει με βαριά καρδιά. Ωστόσο τον συμπαθείς γιατί
ο άνθρωπος ξέρει να παίζει ξύλο, και εντάξει ΕΙΝΑΙ Ο DENZEL WASHINGTON (συγγνώμη που φωνάζω).
Ο χαρακτήρας που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν ο κακός της υπόθεσης, ο Ρώσος closer Teddy
(ο εικονιζόμενος Marton Csokas) που στέλνει η ρωσική μαφία για να αντιμετωπίσει τον McCall. Τον
τύπο τον φοβάσαι. Αν δηλαδή τον έβλεπα στον δρόμο θα άλλαζα πεζοδρόμιο. Το
ψυχρό του βλέμμα, ο τρόπος που κινείται και μιλάει, ολόκληρο το στήσιμο του
παραπέμπει σε έναν καλοντυμένο ψυχοπαθή! Όπως καταλαβαίνει κανείς αυτό το δίδυμο είναι που
στηρίζει ολόκληρη την ταινία. Αυτό το
κυνήγι καλού (ουσιαστικά ηθικού κακού) και κακού αποδίδει καλά στην
συγκεκριμένη περίπτωση και μας δίνει κυριολεκτικά φανταστικές και πολύ ξεχωριστές
σκηνές πάλης (πραγματικά πολύ καλές !). Ο συνδυασμός λοιπόν των σκηνών αυτών
και της ιδιαίτερης σκηνοθετικής ματιάς του Fuqua κατά την διάρκεια των «τσακωμών» σε
κάνουν να κρατάς την ανάσα σου, καθισμένος στην άκρη του καθίσματός σου
γερμένος προς τον μπροστινό σου καθ’όλη την διάρκεια τους. Και το εντυπωσιακό
με τις σκηνές δράσης είναι ότι παρόλο που οι καλύτερες είναι καθαρή πάλη (ξυλίκι δηλαδή), οι
κασκαντέρ δεν γίνονται αντιληπτοί (πολύ σημαντικό!). Ωστόσο είναι και κάποιες
(όχι λίγες) σκηνές που αναρωτιέσαι γιατί υπάρχουν, αφού ειλικρινά δεν
προσθέτουν απολύτως τίποτα στην ταινία. Μπορεί η ταινία σκηνοθετικά (είπαμε
πέρα από τις σκηνές δράσεις) και σεναριακά να μην είναι Η πρωτοτυπία, ωστόσο το
τελευταίο μισάωρο είναι ο λόγος που θα την ξανάβλεπα!
 |
| Η στιγμή που γυρνά στις παλιές του συνήθειες (με βαριά καρδιά όπως είπαμε...) |
Συνοψίζοντας: το «The Equalizer» είναι μια μέτρια
ταινία, αλλά μια πολύ καλή ταινία δράσης! Με δύο πολύ καλούς χαρακτήρες, τον καλό
και τον κακό της υπόθεσης, και μια ιδιαίτερη κατά στιγμές σκηνοθετική ματιά, σε
κρατά σε εγρήγορση και σου ανεβάζει την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα… Θα απορήσεις λίγο με τον χαρακτήρα της Moretz, αλλά εντάξει θα την
θυσιάσεις της απορία σου στον βωμό του προαναφερθέντος πρωταγωνιστικού διδύμου.
Αν δεν είσαι της δράσης (ξύλο, αίματα,
βία) μείνε μακριά, αν πάλι σου αρέσει σπεύσε να την δεις! Θα την απολαύσεις την
ταινία… σίγουρα αξίζει τον χρόνο σου!
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "The Equalizer"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου