Επειδή πολύ σοβαρότητα έπεσε με τις προηγούμενες κριτικές, αποφάσισα να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη για μια αστεία ταινία.. Όχι δεν είναι κωμωδία, απλώς είναι αστεία και θα πω το γιατί αργότερα. Ο λόγος είναι για την πιο πρόσφατη μεταφορά της ιστορία του κόμη Δράκουλα (του «παλουκωτή»), το «Dracula: Untold».
Η ταινία ξεκινά με μια ιστορική
αναδρομή (την οποία δεν μπήκα στον κόπο να επαληθεύσω). Αφού λοιπόν σου κάνει
την εισαγωγή στο θέμα, αρχίζει να χτίζει τον χαρακτήρα του Vlad (Luke Evans) ως τραγική φιγούρα,
θύμα ενός εκ των παιδομαζωμάτων που έκαναν οι Τούρκοι. Από πολύ μικρή ηλικία
αποχωρίστηκε την οικογένειά του και εξελίχθηκε στον πιο αιμοβόρο και απάνθρωπο
εκτελεστή του τουρκικού στρατού. Πλέον όμως έχει γυρίσει στην Ρουμανία, κοντά
στην πανέμορφη γυναίκα του και το γλυκύτατο αγοράκι του και φυσικά είναι ο άρχων
της περιοχής... Η απειλή όμως του τουρκικού στρατού πλησιάζει την κατά πολύ
μικρότερη κοινότητα του Vlad. Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσει τον λαό του, πρέπει να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση, και
κλασικά να "θυσιάσει" τον εαυτό του για χάρη των υπηκόων του. Και
όλοι ξέρουμε σε ποιον θα τρέξει για βοήθεια, στον βρικόλακα της περιοχής τον Mater Vampire (εν
ολίγοις τον άπλυτο Tywin Lannister, για όσους τον ξέρουν από το «Game of Thrones»).
Σαν ιδέα μόνο πρωτότυπη δεν την
λες. Βέβαια δεν κινείται θεματικά στο κομμάτι της ζωής του δράκουλα αφού έχει
γίνει βαμπίρ, αλλά στην φάση πριν ακόμα γίνει αυτή η μετάβαση που τον έκανε
παγκόσμιο σύμβολο του υπερφυσικού. Εδώ δεν ξέρω τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν με
τον χαρακτήρα, αλλά δεν θεωρώ ότι κινήθηκαν σωστά. Καταρχάς από την μια τον
παρουσιάζουν σαν αιμοβόρο δολοφόνο της τουρκικής αυτοκρατορίας και από την άλλη
ως στοργικό πατέρα και σύζυγο. Οκ, δέχομαι ότι θέλουν να αναδείξουν την
ανθρώπινη πλευρά του, καταλαβαίνω ότι τα flashbacks φρίκης που τρώει ώρες ώρες σκοπεύουν
στο να δημιουργήσουν στο κοινό την αίσθηση του μετανιωμένου αντιήρωα και έως ένα
σημείο αυτό λειτουργεί! Ωστόσο δεν θεωρώ ότι ο Vlad συγκινεί
ιδιαίτερα. Γενικότερα θα μπορούσα να πω ότι ο θεατής μόνο αδιαφορία μπορεί να
νοιώσει για τον ήρωα. Αυτό το καταλογίζω στον σεναριογράφο και όχι στον πρωταγωνιστή,
ο οποίος ίσως και να είναι το μόνο θετικό στοιχείο της ταινίας. Αξιόλογος, όπως
πάντα εξάλλου, ο Luke Evans
αποδίδει αρκετά καλά την μυστηριώδη φιγούρα του κόμη. Καλούλα ήταν και η
πανέμορφη γυναίκα του Mirena
(Sarah
Gadon) στα
συνολικά 3 λεπτά που παίζει.ωστόσο οι δύο προαναφερθέντες δεν έπειθαν ως ζευγάρι. Όσο για τον κακό της υπόθεσης τον Mehmed (ναι Mehmed!)
που τον υποδύεται ο σταθερά σπαστικός wanna-be γόης Dominic Cooper, ένα θα πω: θα του έριχνα ευχαρίστως ένα
χεράκι ξύλο! Ωστόσο το γεγονός ότι ο Cooper πείθει, όσον αφορά συγκεκριμένα εκνευριστικά
χαρακτηριστικά του Mehmed,
δεν σημαίνει κιόλας ότι πιστεύω ότι ο χαρακτήρας του κακού στην συγκεκριμένη
ταινία είναι έστω κοντά στο να χαρακτηριστεί αξιοπρεπής. Κατηγορηματικά όχι! 
Ένα ικανοποιητικό κομμάτι της ταινίας
ήταν οι σκηνές μάχης και γενικότερα ό,τι σκηνή είχε εφέ. Και έχω διαλέξει το επίθετο
«ικανοποιητικό», διότι σε ορισμένα σημεία ο θεατής καταλαβαίνει την τεχνολογία
του πράγματος. Δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω για το soundtrack, πέραν του ότι προσθέτει
λιγάκι στην ατμόσφαιρα της ταινίας. Σκηνοθετικά θέλω να πω πως ο Gary Shore μας δίνει σχετικά κάτι αξιοπρεπές,
αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους. Κλέβει λίγο
από «300» αλλά χαλάλι. Κάτι για το οποίο θέλω να παραπονεθώ, πέρα από τα κενά
στο σενάριο και στην πλοκή, είναι ότι φαίνονταν οι κασκαντέρ στις σκηνές πάλης!
Θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας δύο κουβέντες για το τελευταίο
μισάωρο της ταινίας. Ο όρος «what the fuck»
μπορεί να χαρακτηρίσει απολύτως το τέλος του «Dracula: Untold». Όχι μόνο κάνει νύξη ότι θα
υπάρχει συνέχεια (τι απειλή είναι αυτή;!), αλλά παράλληλα διαγράφει όλο το «ανθρώπινο»
κομμάτι του Vlad, για
το οποίο πάσχιζαν να σε πείσουν δύο ώρες! Μόνο το τέλος αρκεί για να
καταστραφεί ολόκληρη η ταινία (που δεν ήθελε και πολύ!).
Όταν βγήκαμε από την αίθουσα με
την φίλη μου και ήρθε η ώρα να πούμε της απόψεις μας για την ταινία συμφωνήσαμε
στο ότι ο πρωταγωνιστής είχε ωραίους κοιλιακούς και στο ότι η πρωταγωνίστρια
ήταν πολύ όμορφη. Ωστόσο παρ’ όλα τα όσα ανέφερα διασκέδασα πολύ με την
συγκεκριμένη ταινία. Πέρασα ευχάριστα δύο ώρες και δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα
που την είδα. Για μένα λοιπόν το «Dracula: Untold» είναι guilty pleasure!
Συνοψίζοντας: Το «Dracula: Untold» είναι όντως μια untold πλευρά της ιστορίας
του γνωστού κόμη. Ωστόσο, όντας πολύ σοβαρή για ταινία τέτοιου είδους θεωρώ,
ότι αστόχησε σε πολλά σημεία. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της είναι το σενάρια
(και πολλά τεχνικά) θέματα, ενώ το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η ερμηνεία του Luke Evans ως
Vlad (όχι τρελά
πράγματα). Δηλαδή πιο πολύ ευχαριστήθηκα το τρέιλερ (το οποίο επενδύεται
μουσικά με το πολύ ωραίο κομμάτι «Rule the world» της Lorde) παρά με την ταινία. Γενικά θεωρώ ότι αν δεν την δει κάποιος και μείνει
στο διαφημιστικό σποτάκι δεν χάνει και πολλά (για μένα είναι καθαρά ταινία guilty pleasure). Όμως αν για κάποιο
λόγο (σας αναγκάσουν) να την δείτε, θα διαπιστώσετε ότι είναι ένα ευχάριστο έργο
και ειδικά για παρέα! Αξίζει μια προβολή μόνο και μόνο για τον σχολιασμό των
φίλων επί του περιεχομένου της ταινίας!
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer του "Dracula: Untold":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου