Το Rocky το είδα, όταν ήμουν πια στο λύκειο. Ομολογώ πως περίμενα κάτι πιο φαντασμαγορικό, όντως αρκετά προκατειλημμένη. Βλέποντας το όμως δεύτερη φορά ξαφνιάστηκα με το πόσο μου άρεσε τελικά. Σαφώς και δεν πρόκειται για σινεφίλ ταινία, αλλά και τι μ’αυτό; Έχουμε μάθει πλέον να μην παραδεχόμαστε, ότι μας αρέσει η τάδε ταινία ή το τάδε τραγούδι επειδή φοβόμαστε ότι θα μας κατακρίνουν για το “μη ποιοτικό γούστο” μας. Και ακριβώς εδώ είναι το μεγαλείο του Stallone, ότι πάντοτε έκανε σινεμά για να διασκεδάσει και να ανεβάσει τον κόσμο. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι πλέον ο Stallone και οι ρόλοι του είναι από τα σημαντικότερα σημεία της ιστορίας του αμερικανικού κινηματογράφου. Αν θέλετε να ξεδώσετε, να ανέβετε και να γουστάρετε, πηγαίνετε να δείτε το Creed!
Η όλη υπόθεση είναι η προσπάθεια του Adonis Johnson (Michael B. Jordan) να έρθει σε επαφή με τις ρίζες του και πιο συγκεκριμένα να ακολουθήσει τα βήματα του πασίγνωστου πυγμάχου πατέρα του, Apollo Creed. Από μικρός μπλεκόταν σε καβγάδες με τον οποιονδήποτε, μέχρι που τον υιοθέτησε η γυναίκα του Creed και από το αναμορφωτήριο βρέθηκε σε μια υπερπολυτελέστατη βίλα. 10-15 χρόνια μετά τον βλέπουμε να δουλεύει σε μια μεγάλη εταιρία, στην οποία κατέχει και υψηλή θέση. Εξακολουθεί όμως να μην νιώθει ικανοποιημένος με την ζωή του και γι’αυτό αποφασίζει να τα βροντήξει όλα, να πάει στην Φιλαδέλφεια και να κυνηγήσει το παρελθόν και το μέλλον του. Εκεί βρίσκει τον Rocky Balboa (Sylvester Stallone) και εδώ είναι που ξεκινάει το ωραίο… 
Σκηνοθετεί ο Ryan Coogler (Fruitvale Station), ο οποίος υπογράφει και το σενάριο. Ο Coogler καταφέρνει να ενσωματώσει τον χαρακτήρα του Rocky με πολύ ωραίο τρόπο στην ταινία, χωρίς να επιχειρεί ένα Rocky 7, εκμεταλλευόμενος ωστόσο αρκετά κομμάτια της ιστορίας του. Φτιάχνει μια πολύ ωραία ταινία με νέα ταυτότητα, αυτή του Adonis Creed. Φυσικά η όλη ταινία βασίζεται στον δικό του χαρακτήρα, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τους δαίμονες του και στην σχέση του με τον Balboa. Ο άλλος χαρακτήρας που πλαισιώνει τον Creed είναι η Bianca, μια λίγο χτυπημένη από την μοίρα καλλιτέχνης. Πανέμορφη, ενδιαφέρουσα, μυστηριώδης και με λίγη δόση τραγικότητας ξετρελαίνει τον Adonis και αυτή ξετρελαίνεται μαζί του. Ωστόσο, το καλύτερο κομμάτι της ταινίας, όπως όλοι φυσικά θα ψυχανεμιστήκατε, είναι το η προετοιμασία του baby Creed και οι σκηνές πάλης.
Σε τέτοιες ταινίες το όλο ζουμί είναι στο να συνεπάρουν το κοινό και εδώ το καταφέρνουν. Προσωπικά ήμουν στην άκρη του καθίσματός μου για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, όσο προβλέψιμη κι να είναι σε μερικά σημεία. Πριν περάσω στο ερμηνευτικό κομμάτι, θέλω να πω δύο λογάκια για το γεγονός ότι μ'αρέσει που βλέπουμε αρκετές καλές ταινίες με πυγμάχους τα τελευταία χρόνια. Το καλοκαίρι είδαμε το southpaw, που μου άρεσε πολύ, τώρα βλέπουμε το Creed, ενώ πριν κάποια χρόνια είδαμε το εξαιρετικό Warrior. Γενικότερα αυτές οι ταινίες, ειδικά όταν φτιάχνονται με σεβασμό και προς τον θεατή και προς το σενάριο, δηλαδή δεν σου πετάνε απλά πέντε σκηνές πάλης και ένα ανακυκλωμένο σενάριο, έχουν την ικανότητα να σε απογειώσουν. Σου δείχνουν, ότι αν θες κάτι και το προσπαθήσεις, μπορείς να το καταφέρεις. Μεταφέρουν δηλαδή ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα. Εξάλλου όπως λέει και ο Rocky περιγράφοντας τον αγώνα εντός και εκτός του ρινγκ “One step, one punch, one round at a time”. Προσωπικά αυτή η ταινία μου ανέβασε πολύ το ηθικό και νομίζω ότι το ίδιο συνέβη και με τους υπόλοιπους θεατές. 
Ξεκινώ με τον νεότερο εκ των δύο ηθοποιών, τον Michael B. Jordan, ο οποίος ενσαρκώνει τον Adonis Creed. Ο Jordan άρχισε να απασχολεί μετά την ερμηνεία του στο Fruitvale Station, στο οποίο είχε συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη αυτής της ταινίας. Αναφέρομαι αρχικά στην εξαιρετική σωματική μεταμόρφωση του, για την οποία χρειάστηκε να προπονηθεί αρκετούς μήνες και αρκετές ώρες προκειμένου να αποκτήσει το εκπληκτικό σώμα που έχει στην ταινία. Μάλιστα οι υπόλοιποι συντελεστές μαρτυρούν, ότι παρακολουθούσαν τον Jordan να μετατρέπεται στον Adonis και μάλιστα ο Stallone ισχυρίζεται, ότι ο πρωταγωνιστής βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση απ’ότι εκείνος στα Rocky. Πέραν λοιπόν της εξαιρετικής σωματικής αλλαγής, ο Jordan δίνει μια αρκετά καλή και δυναμική ερμηνεία. Όσο συναισθηματικός πρέπει και με τις απαραίτητες εκρήξεις στα κατάλληλα σημεία σε πείθει απόλυτα για το παρελθόν του ήρωα. Θα δούμε μεγάλα πράγματα από τον συγκεκριμένο κύριο, ο οποίος δούλεψε πάρα πολύ γι’ αυτόν τον ρόλο και αυτό φαίνεται. Ειδικά στη τελευταία σκηνή πάλης είναι το κάτι άλλο!
Και φτάσαμε στον υπέροχο Stallone. O συγκεκριμένος άνθρωπος έχει βαστήξει στις πλάτες του όλο το δημοφιλές αμερικανικό σινεμά των δεκαετιών ’70 - ’80 και έχει ενσαρκώσει εικονικούς πλέον ρόλους, ενώ δεν διστάζει να κάνει come back στην ηλικία των 70 ετών τόσο στην σειρά αναλώσιμοι όσο και τώρα στο Creed. Υποβάλλει το σώμα του σε δοκιμασίες που αρκετά νεότεροι άνδρες θα δυσκολεύονταν να αντιμετωπίσουν και είναι αξιέπαινος γι’αυτό! Προχωρώ όμως από την σωματική πρόκληση στην ερμηνευτική. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι ο Stalone δεν ήταν ποτέ ερμηνευτής του βεληνεκούς του Daniel Day Lewis, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το έργο του δεν είναι σημαντικό. Γενιές ολόκληρες έχουν μεγαλώσει με πρότυπο τον επίμονο πυγμάχο Rocky. Ήταν από αυτούς που έχτισαν τον κόσμο των ταινιών δράσης και κατά την άποψη μου είναι άδικο να μην βραβευτεί για την ερμηνεία του εδώ. Ναι μεν υπάρχουν καλύτερες ερμηνείες, όπως ο σταθερά εξαιρετικός Tom Hardy του Revenant ή ο φανταστικός Mark Rylance του Bridge of Spies, ωστόσο ο Stallone δίνει την καλύτερη του ερμηνεία. Απίστευτα συγκινητικός και σταθερά απολαυστικός αποκαλύπτει μια πιο τρωτή και βαθύτατα ανθρώπινη πλευρά του δυναμικού χαρακτήρα που όλοι αγαπάμε. Προσωπικά τον αγάπησα και με συγκίνησε περισσότερο από ποτέ με αυτήν του την ερμηνεία. Γι’αυτό και πιστεύω ότι θα είναι πολύ κρίμα να μην τιμηθεί για την εξαιρετική του προσπάθεια. Εξάλλου οι υπόλοιποι κύριοι που βρίσκονται στην ίδια κατηγορία μαζί του θα βρεθούν υποψήφιοι αρκετές ακόμα φορές στο μέλλον (Tom Hardy, Mark Rylance, Christian Bale, Mark Ruffalo). 
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν μόνο καλά λόγια έχω να πω για το Creed και τον Stallone. Μια πολύ δυναμική και απολαυστική ταινία, η οποία όμως δεν μένει μονάχα στο κομμάτι του μποξ, αλλά επιχειρεί να εξερευνήσει και μια πιο τρωτή και συναισθηματική πλευρά των σκληροτράχηλων πρωταγωνιστών, χωρίς σε καμία περίπτωση να καταλήγει μελό. Ο σκηνοθέτης, Ryan Coogler, όχι μονάχα κάνει ένα πολύ ωραίο έργο, αλλά καταφέρει να συνδυάσει και να συνεχίσει με φανταστικό τρόπο μια ήδη υπάρχουσα ιστορία, δίνοντας στην ταινία έναν άλλο, εξίσου ωραίο και ξεχωριστό χαρακτήρα. Αυτό το πετυχαίνει ιδανικά και με την μουσική επένδυση, η οποία προειδοποιώ, ότι περιλαμβάνει μονάχα λίγα δευτερόλεπτα του κλασικού soundtrack του Rocky, ενώ αξιοποιεί νέα και παλιά, φοβερά κομμάτια. Ο Michael B. Jordan φαίνεται, ότι έχει έρθει για να μείνει και δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία ως Adonis Creed. Όσο για τον Stallone δεν μπορώ παρά να κάνω μόνο θετικά σχόλια, καθώς δίνει την καλύτερη ερμηνεία του και καταφέρνει να συγκινήσει βαθύτατα τον θεατή. Πρόκειται για ένα πολύ καλό πάντρεμα παρελθόντος και παρόντος και για μια ταινία που δεν θα βαρεθείς όσες φορές κι αν την δεις!
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis/
To trailer του "Creed":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου