Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τον παρουσιαστή, Ricky Gervais, κάτοχο 3 χρυσών σφαιρών, ο οποίος παρουσίασε φέτος για 4η φορά τα συγκεκριμένα βραβεία. Αν και σε κάθε απονομή μπορείς να ακούσεις πολύ χοντροκομμένα και προσβλητικά αστεία, στις χρυσές σφαίρες το παρακάνουν. Δεν γνωρίζω αν επιδιώκουν να φανούν ανοιχτόμυαλοι ή αστείοι, αλλά υπάρχει και μέτρο, το οποίο και περνάτε ΚΑΘΕ φορά. Η παρουσίαση του Gervais ήταν απολαυστική, εκτός φυσικά από κάποιες στιγμές που πραγματικά σκεφτόμουν αν όντως άκουγα αυτά που νόμιζα ότι άκουγα. Μιλάμε για τέτοιες χοντράδες που έβλεπες τους ανθρώπους από κάτω να χάσκουν… Όπως και να’χει δεν παραπονιέμαι … ο άνθρωπος την δουλειά του κάνει. Και την κάνει και καλύτερα από πολλούς άλλους.
Από τις χειρότερες απονομές βραβείων ήταν αυτή της Lady Gaga και του Tom Ford. Η κυρία φυσικά καθυστέρησε να βγει κάποια δευτερόλεπτα, ώστε να κάνει εμφάνιση και με ένα ψευτοαθώο υφάκι πήγε να φανεί φιλική με τον Tom Ford, κάτι που εξελίχθηκε στην πιο άβολη στιγμή της βραδιάς. Ο ένας το πήγε για αγκαλιά, ο άλλος για φιλί και σαν να μην έφτανε αυτό, τον εκτόπισε κιόλας και σχεδόν δεν τον άφησε να μιλήσει. Αφήστε που περπατούσε στην σκηνή με μια δραματικότητα και ένα ύφος… Προσωπικά το βρήκα αστείο, αλλά μάλλον δεν ήταν αυτός ο σκοπός της. Η δεύτερη πιο fake στιγμή της βραδιάς ήταν, όταν η ίδια κυρία πήγε να παραλάβει το βραβείο της. Όντας σοκαρισμένη με την νίκη της, έδωσε τα κλασικά φιλιά και τράβηξε προς την σκηνή θεωρώντας, για μια ακόμη φορά, ότι πρόκειται για την πιο αιθέρια ύπαρξη που υπάρχει στον πλανήτη. Φανερά συγκινημένη και προσπαθώντας να κρατήσει το ύφος και την όλη έκφραση μέχρι να καταφέρει να φτάσει στην σκηνή, ενοχλήθηκε όταν χτύπησε πάνω στο χέρι του κοινού θνητού που ακούει στο όνομα DiCaprio και τον προσπέρασε με φοβερό θάρρος και δυναμισμό. Για να καταλάβετε, η αντίδραση του ηθοποιού ήταν η καλύτερη στιγμή της όλης απονομής της. Όσο για τον λόγο της… δεν έχω λόγια. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ήθελα να κλάψω από τα γέλια. Αφού μέσα στις ευχαριστίες της παίνεψε τον εαυτό της για τις “δυσκολίες στις οποίες υποβάλει τον ευατό” της και ευχαρίστησε τους ανθρώπους που την φροντίζουν και τον Ryan Murphy που την βοήθησε να “ανθίσει”, ευχαρίστησε το καστ και έφυγε μεγαλειωδώς. Δεν λέω ότι δεν άξιζε το βραβείο, γιατί ειλικρινά εξελίχθηκε αρκετά μέσα στα λίγα επεισόδια της σειράς (στην οποία παίζει έναν ρόλο που πρέπει να της μοιάζει), αλλά ειλικρινά το όλο στήσιμο της είναι τόσο ψεύτικο που καταντάει εκνευριστικό. Επίσης, δεν ξέρω αν έχει κάνει κάτι στο πρόσωπό της, αλλά πραγματικά ήταν σαν να μην μπορούσε να κουνήσει τα χείλη και τα φρύδια της. Και κάπου εδώ ολοκληρώνω για την Gaga, δηλώνοντας, ότι ναι μεν είναι άξια και αξιέπαινη, αλλά... ας προσγειωθούμε λίγο.
Μια επίσης άβολη στιγμή ήταν εκείνη του λόγου της JLaw η οποία κέρδισε χρυσή σφαίρα για το Joy. Ξεκίνησε ως άπλα βαρετός, μέχρι που κατέληξε να λέει στον σκηνοθέτη της “Θέλω να θαφτούμε ο ένας δίπλα στον άλλο”… ΟΚ. Τέλος πάντων, ας το παραλείψουμε κι αυτό και ας προχωρήσουμε στον “αστείο” διάλογο της με την Amy Schumer, τον οποίο αρχικά βρήκα ξεκαρδιστικό. Δυστυχώς όμως δεν άργησε να καταλήξει γελοίος. Το προσπερνώ όμως και αυτό και πάω στην ομιλία του Tarantino που αποδέχτηκε το βραβείο της καλύτερης μουσικής επένδυσης εκ μέρους του Ennio Moricone. To ξέρουμε γενικά, ότι πετάει κάποιες πολύ αμφιλεγόμενες λέξεις, κάτι που και πάλι έκανε, ωστόσο εγώ απόλαυσα πολύ την παρουσία του, η οποία επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πόσο λίγο τον ενδιαφέρει το τι θα που οι άλλοι.
Κάπως έτσι ολοκληρώνω με τις ατυχείς στιγμές και προχωρώ στις πολύ όμορφες και ξεχωριστές. Αν και ο Denzel Washington βραβεύτηκε για την συνολική του προσφορά μετά από έναν συγκινητικό λόγο του Tom Hanks, και ανέβηκε στην σκηνή μαζί με όλη την οικογένεια του για να μιλήσει και ο ίδιος εξίσου συγκινητικά και χαριτωμένα, τις εντυπώσεις και την αγάπη όλων κέρδισε η βράβευση του Stalone. Όχι μόνο καταχειροκροτήθηκε… Σηκώθηκε και ο τελευταίος από το κοινό για να ζητωκραυγάσει την νίκη του θρυλικού “Rocky”. Η βράβευση του συγκεκριμένου καλλιτέχνη είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί έτσι αναγνωρίζονται οι προσπάθειες και το έργο 40 χρόνων. Έργο το οποίο αν και είναι συγκεκριμένης θεματολογίας, δεν παύει να είναι σημαντικό και διαχρονικό. Καιρός του ήταν… Ελπίζω να κερδίσει και το όσκαρ ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα βραβευτεί ο εξαιρετικός Rylance. Κι αυτό γιατί πραγματικά το αξίζει, και το βραβείο και την αναγνώριση και το χειροκρότημα, γιατί πραγματικά έχει συμβάλει φοβερά στον χώρο του κινηματογράφου. 
Περνώ στον σχολιασμό των βραβείων τώρα, τα οποία στην πλειοψηφία τους με βρήκαν σύμφωνη. Οι μεγάλοι νικητές στο δράμα ήταν η Kate Winslet, η οποία μάλιστα νομίζω πως ζήτησε συγγνώμη την ώρα που φίλαγε την Alicia Vikander, το φαβορί της κατηγορίας, η Brie Larson, της οποίας τον λόγο βαρέθηκα φοβερά και η οποία μου φαίνεται εξωπραγματικά ήρεμη, αναλογιζόμενη αυτό που την περιμένει σε ενάμιση μήνα, και ο αγαπημένος DiCaprio που έχει βάλει πλώρη για το όσκαρ, το οποίο και αξίζει! Καλύτερη ταινία το The Revenant, το οποίο βρισκόταν στην ίδια κατηγορία με το λατρεμένο Mad Max. Δεν μπορώ όμως παρά να χαρώ, ίσως υπέρ του δέοντος, για την νίκη μιας, απ’ότι φαίνεται, εξαιρετικής ταινίας. Μάλιστα ο Inarritu πήρε και το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, κάτι που θα ήθελα πολύ να συμβεί και στα επερχόμενα βραβεία όσκαρ. Αν το πάρει όμως George Miller δεν θα λυπηθώ καθόλου, κυρίως γιατί θα λυπηθεί ο αδερφός μου… και γιατί το Mad Max είναι άψογο. 
Στο κομμάτι της κωμωδίας, βραβεύτηκε το όχι τόσο κωμικό The Martian και ο πάντα απολαυστικός και αξιαγάπητος Matt Damon. Όπως ανέφερα παραπάνω βραβεύτηκε και η Jennifer Lawrence για το Joy. Αν και θεωρώ υπερβολή τις 3 χρυσές σφαίρες, αυτή είναι η μοναδική από τις ερμηνείες της που ίσως άξιζε βράβευση (πέραν του Winters’ Bone). Θα μπορούσαν βέβαια να έχουν βραβευτεί πραγματικά κωμικές ταινίες και ηθοποιοί, ωστόσο το προσπερνώ, γιατί το The Martian μου άρεσε και, αν βρισκόταν στην κατηγορία του δράματος με το Mad Max, τον Steve Jobs και το The Revenant, δεν θα έβλεπε προκοπή.
Μια αναφορά στα βραβεία που πήγαν στην τηλεόραση: Πολύ χάρηκα για την διπλή βράβευση του Mr Robot, ως καλύτερη δραματική σειρά και σειρά με καλύτερη ερμηνεία β’ ανδρικού ρόλου (Christian Slater).
Σε γενικότερες γραμμές οι χρυσές σφαίρες δεν ήταν τίποτα το φανταστικό. Δεν ξέρω αν θα έμπαινα καν στον κόπο να παρακολουθήσω την απονομή σε περίπτωση που δεν ήταν υποψήφιοι κάποιοι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Πολλοί λένε, ότι αδικήθηκε το Mad Max με τη διπλή βράβευση του The Revenant, όπως και ότι αδικήθηκε η Alicia Vikander που δεν βραβεύτηκε για το Ex Machina. Προσωπικά δεν μπορώ να εκφέρω πλήρη άποψη ακόμη, καθώς το Steve Jobs (Winslet) και το The Revenant θα κυκλοφορήσουν την επόμενη και την μεθεπόμενη, αντίστοιχα, εβδομάδα στην χώρα μας. Ωστόσο το θέμα είναι να αρχίσουν να βραβεύονται (έστω αμερικανικές) ταινίες και ηθοποιοί που το αξίζουν… μην ξαναδώ την Lawrence του χρόνου…
Πηνελόπη Χούνδρη
αναλυτικά οι βραβεύσεις: http://tainiodifis.blogspot.gr/2016/01/2016.html
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis/
Official Golden Globes: http://www.goldenglobes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου