Ομολογώ, ότι αυτήν την ταινία
ήθελα να την δω από την στιγμή που παρακολούθησα το τρέιλερ. Όταν βλέπεις
πόλεμο, πραγματική ιστορία και ένα καστ που αποτελείται μονάχα από
μοντέλα-στρατιώτες, το πιο πιθανό είναι να θελήσεις να το δεις! Περίμενα
υπομονετικά να έρθει η πρωτοχρονιά, όταν θα κυκλοφορούσε η ταινία. Μετά
περίμενα άλλες 14 μέρες, γιατί την μια φορά που χιονίζει στην Ελλάδα τυχαίνει
να είναι η μέρα που έχω κλείσει εισιτήρια! Τέλος πάντων… Μάζεψα τρεις φίλες μου
και πήγα με ιδιαίτερη ελπίδα στο σινεμά, παρά τα κάπως αρνητικά σχόλια που είχα
ακούσει από πολύ κόσμο.
Για όσους δεν το γνωρίζετε,
πρόκειται για μια βιογραφικού περιεχομένου ταινία (που όπως ξέρετε έχω ένα
θέμα) και πιο συγκεκριμένα, για την πραγματικά, απίστευτη ιστορία του
ολυμπιονίκη, στρατιώτη και ήρωα πολέμου Louis Zamperini (Jack O’Connell). Ξεκινάμε από την
παιδική ηλικία, που βλέπουμε ένα μαγκάκι, με καλή καρδιά, αλλά χωρίς στόχο στην
ζωή του. Κάτι που αλλάζει αφού μετά από την πίεση αδερφού του, και βασικά την
πίστη του ίδιου στον εαυτό του, καταλήγει ο πιο επιτυχημένος έφηβος δρομέας στην
Αμερική. Μάλιστα εκπροσωπεί την χώρα του στους Ολυμπιακούς της χιτλερικής Γερμανίας,
όπου και κερδίζει μετάλλιο για την απόδοσή του. Όμως, λίγο αργότερα φεύγει να
υπηρετήσει την πατρίδα του στον πόλεμο… Ύστερα αεροπορικό δυστύχημα, ο Zamperini καταλήγει μαζί με
άλλους δύο στρατιώτες, να κρατιέται με νύχια και με δόντια εν ζωή, στην μέση
του ωκεανού. Μετά από 47 μέρες «διασώζεται» από τους Ιάπωνες (εχθρούς των
Αμερικανών στον Β’ Παγκόσμιο) και τότε είναι που αρχίζει το πραγματικό μαρτύριο,
στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, οπού θα δοκιμαστεί σκληρά από τον Ιάπωνα
αξιωματικό (δεν θυμάμαι βαθμίδα του) τον Watanabe (Takamasa Ishihara).
Πρόκειται για την δεύτερη
σκηνοθετική απόπειρα της Angelina Jolie και αυτό, δυστυχώς, φαίνεται. Βασική της δουλειά, φυσικά ως
σκηνοθέτης, είναι να συντονίζει όλους τους άλλους, σκοπεύοντας στο καλύτερο
δυνατό αποτέλεσμα, κάτι που εδώ δεν συμβαίνει. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω
ότι η ταινία είναι κακή… λέω, όμως ότι
είναι μέτρια (προς το κάπως καλή) και σε πολλά σημεία άστοχη.
 |
| οι πρωταγνωνιστές της ταινίας χρειάστηκε να χάσουν πολύ βάρος για τις ανάγκες αυτής της σκηνής (μάλιστα ο μεσαίος αντιμετώπισε και πρόβλημα υγείας) |
 |
| το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ιαπώνων |
 |
| ο φοβερός κακός, τον οποίο υποδύεται εξαιρετικά ο Miyavi |
Αυτή η λογική, δυστυχώς, διέπει όλη
την ταινία. Βλέπεις περιττές φλυαρίες, συνεχόμενα βασανιστήρια που απλώς μετά
από κάποια φάση δεν σε συγκινούν, γιατί βαριέσαι την συνεχή ανούσια κακοποίηση ενός
ανθρώπου, χωρίς να περιλαμβάνονται οι επιπτώσεις αυτών. Σπαταλάνε χρόνο να σου δείξουν όλα αυτά τα δεινά,
χωρίς να σου χτίζουν έναν χαρακτήρα που όντως θα πίστευες ότι παρά την
ανθρώπινη φύση του θα μπορούσε να τα υποστεί, και συνεπώς θα συνέπασχες. Η μόνη στιγμή που
σοκαρίστηκα (και θα έπρεπε κανονικά να σοκάρομαι σε όλη την ταινία) ήταν στο
τέλος,όταν έδειξαν υλικό του πραγματικού ήρωα. 
Ωστόσο από τεχνική άποψη έχει
γίνει καλή δουλειά στην φωτογραφία (πανέμορφες εικόνες και τοπία), ενώ υπάρχουν
κάποια πολύ ωραία πλάνα και κάποιες εξαιρετικά έντονες στιγμές, που θα θαυμάσεις το μεγαλείο της ανθρώπινης
δύναμης. Το μοντάζ δεν μπορώ να πω ότι τρέλανε, καθώς η ταινία δεν είχε συνοχή.
Τα γεγονότα προχωρούσαν μεν με χρονολογική σειρά, αλλά σου έδιναν την αίσθηση
ότι είναι σαν να παρακολουθείς ξεχωριστές σκηνές της ζωής του Zamperini, παρά μια ενιαία ιστορία, σύνολο
των διαδοχικών εμπειριών του. Το soundtrack ή θα το ήθελα πιο έντονο και
επικό, ή ακόμη καλύτερα, δεν θα ήθελα καθόλου μουσική. Έτσι νομίζω τα γεγονότα
θα έμοιαζαν πραγματικά σκληρά ( και δεν θα ήταν τόσο «αμερικανιά», με τον
κλασικό ήρωα και το βασίλεμα από πίσω) και δεν θα έδιναν την εντύπωση ότι
κάποιος θέλει να σου τα παρουσιάσει ως σκληρά. Τότε η ταινία θα ήταν πραγματικά
σκοτεινή και σκληρή και όχι κάτι τόσο επιφανειακό. 
Και επειδή ήμουν πολύ bitch μέχρι
στιγμής, θέλω να αναφερθώ στο κομμάτι της ταινίας που όντως μου άρεσε πάρα
πολύ, και φυσικά αυτό ήταν οι ερμηνείες. Ο Jack O’Connell,
όπως εξάλλου περιμέναμε, ήταν πάρα πολύ καλός, και μάλλον θα πάρει και το
βραβείο B.A.F.T.A. για
τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο. Μας δίνει μια ώριμη ερμηνεία, η οποία βασίζεται
κυρίως στην εσωτερική ένταση και δράση, κάτι που φαίνεται από τα απίστευτα στοιχειωτικά
βλέμματα του (με ενόχλησε όπως είπα ήταν η όλη προσέγγιση του χαρακτήρα, που
αυτό είναι σκηνοθετικό-σεναριακό θέμα). Φοβερός σε σημείο που τον σιχαινόσουν, ήταν
ο αξιωματικός Watanabe, τον οποίο παίζει φοβερά Takamasa Ishihara (ο Ιάπωνας ποπ σταρ Miyavi). Πραγματικά
τον σιχάθηκα, τον μίσησα και ευχόμουν να πάθει κακό, αυτός ο «σκατόψυχος», όπως
λέει και μια φίλη μου, αυτός που στο πρόσωπο του Zamperini έβλεπε τον μεγαλύτερο
προσωπικό του εχθρό. Το καστ συμπληρώνουν με πολύ ωραίο τρόπο όλοι οι υπέροχοι
στρατιώτες, που έχουν επιλεχθεί λες και επρόκειτο για διαφήμιση οίκου μόδας, με
τον Garrett Hedlund να ξεχωρίζει..jpg) |
| Για άλλη μια φορά ο O'Connell ξαφνιάζει και δικαιολογεί όσους τον θεωρούν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του |
Συνοψίζοντας: το «Unbroken», η δεύτερη ταινία της Angelina Jolie, είναι μέτρια κατ’εμέ,
καθώς επικεντρώνεται στην επιφάνεια της ιστορίας του πρωταγωνιστή (τα
βασανιστήρια) και όχι στην ουσία (η υπέρβαση της ανθρώπινης φύσης του). Αυτό
που με ενόχλησε ήταν η φαινομενική και όχι πραγματική σκληρότητα της ταινίας. Περιορίζεται
στο να σε πείσει ότι πρόκειται για έναν υπεράνθρωπο ήρωα, παρουσιάζοντας σου
λεπτομερώς όλα τα βαρετά μετά από κάποιο σημείο βασανιστήριά του. Δεν δείχνει την
ουσιαστική εσωτερική πάλη του ήρωα και την καταστροφική, λογικά, επιρροή των
γεγονότων αυτών στην ζωή του. Ίσα που ξύνει την επιφάνεια αυτού που λέγεται
πόλεμος, ανθρώπινη δύναμη, ελπίδα και σθένος. Ενώ θα μπορούσε να είναι μια
ταινία με βαθιά μηνύματα και νοήματα, που θα σε έκοβε σαν νυστέρι, είναι μια
χλιαρή ιστορία που βασίζεται στην λογική του «δες τον ήρωα που περνά μαρτυρικά
όλα τα εμπόδια». ωστόσο εντυπωσάστηκα με τις ερμηνείες των Jack O'Connell και Miyavi. Σε γενικές όμως γραμμές μάλλον είχα αβάσιμα υψηλές προσδοκίες (δεν γίνεται να μην
ελπίζει κανείς…). Δείτε την για να μάθετε για την ζωή αυτού του ανθρώπου, όντας βέβαια προετοιμασμένοι ότι δεν πρόκειται για
ταινία επιπέδου «Saving Private Ryan»,
«Schindler’s List».
Η ταινία προτάθηκε για 3 όσκαρ στο κομμάτι του ήχου και τις φωτογραφίας.
Πηνελόπη Χούνδρη
Facebook: https://www.facebook.com/tainiodifis
To trailer ου "Unbroken":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου